اما تورمن بازیگر فیلم‌های «داستان عامه‌پسند» و «بیل را بکش» صاحب یک فرزند دختر شده است.

این بازیگر 42 ساله یک ماه پیش دخترش را به دنیا آورد. این دختر که هنوز نامش انتخاب نشده اولین فرزند تورمن از همسر فعلی‌اش آرپاد بوسان است. بوسان 49 ساله سرمایه‌دار معروفی است.

تورمن پیش از این با ایتن هاوک بازیگر ازدواج کرده بود که حاصل آن ازدواج مایا 13 ساله و لوون 10 ساله است، او و هاوک چند سال است از هم جدا شده‌اند.


عکس‌هایی که در اینجا می‌بینید اخیرا در مرکز شهر نیویورک از تورمن و دخترش گرفته شده است.

اما تورمن برای بازی در فیلم «داستان عامه‌پسند» ساخته کوئنتن تارانتینو نامزد جایزه اسکار شد. «بیل را بکش»، «خونسرد باش»، «وتل»، «بینوایان»، «بتمن و رابین»، «هنری و جون» و «مدداگ و گلوری» از فیلم‌های این بازیگر هستند.

تورمن سال 2011 در فیلمی بازی نکرد، سال 2012 فیلم «بل آمی» با بازی او بطور محدود روی پرده رفت و در سریال «Smash» نیز حظور پیدا کرد. او سال 2012 با دو فیلم «نابینا» و «بازی برای کیپ» به سینما بازمی‌گردد.

-----------

منبع: خبرآنلاین

بروس لی و محمد علی جدا از ورزش‌های رزمی و مسابقات مشت‌زنی به عکاسی هم علاقه‌مند بودند.

بروس لی استاد ورزش‌های رزمی بود که بعدا در سینما با فیلم‌هایی چون «رئیس بزرگ» و «اژدها وارد می‌شود» به شهرت بسیاری رسید. در عکسی که اینجا می‌بیند او درحال عکاسی با دوربین نیکون مدل اف2 است.

محمد علی (کاسیوس کلی) قهرمان مسابقات مشت‌زنی سنگین وزن جهان بود. او در عکس زیر در حال عکاسی با دوربین نیکون مدل اف فوتومیک تی‌ان است.

این دو عکس بخشی از گنجینه «ستاره و نیکون» کمپانی نیکون است که به منظور تبلیغ محصولاتش ستارگان دنیای سینما، ورزش و سیاست را در حال عکاسی با دوربین‌های نیکون نشان می‌دهد.

------------

منبع: خبرآنلاین

دیوید کراننبرگ؛ کارگردان صاحب‌نام کانادایی، ضمن تمجید از تلاش‌های فنی کریستوفر نولان، اظهار کرد که «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» خسته کننده است.

دیوید کراننبرگ؛ کارگردان فیلم های سینمایی «تاریخ خشونت» (A History of Violence)، «قول‌های شرقی» (Eastern Promises) و «یک روش خطرناک» (A Dangerous Method) در جدیدترین مصاحبه خود درباره جدیدترین اثر کریستوفر نولان به نام «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» (The Dark Knight Rises) گفت: فکر نمی کنم که آن ها یک اثر هنری عالی را خلق کرده باشند. به نظر من بت‌من هنور در حال انجام کارهای احمقانه است. فقط می توانم این موضوع را بیان کنم که این اثر یک فیلم عالی نیست.

بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی هالیوود ریپورتر، این کارگردان کانادایی در ادامه نیز گفت: بهترین فیلم کریستوفر نولان «ممنتو» (Memento) است. «ممنتو» یک فیلم سینمایی جالب است. به نظر من سه گانه بت‎من نصف جذابیت «ممنتو» را نیز ندارند، هرچند که برای ساخت این مجموعه آثار خیلی بیشتر از «ممنتو» هزینه شده است.

کراننبرگ در ادامه صحبت های خود نیز ضمن تمجید از تلاش های تکنیکی کریستوفر نولان گفت: با وجود اینکه کریستوفر نولان از جدیدترین تکنولوژی های ساخت فیلم و دوربین های فوق حرفه‌ای «آی مکس» استفاده کرده است، اما «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» هنوز به عنوان یک فیلم واقعی به شمار نمی‌آید.

این کارگردان کانادایی در مصاحبه خود درباره فیلم های ابرقهرمانانه نیز گفت: برخلاف فیلم های ترسناک که قابلیت تبدیل شدن به یک اثر هنری را دارند، فیلم های «کمیک استریپی» (ابر قهرمانانه) این طور نیستند.

کراننبرگ 69 ساله در اینباره گفت: یک فیلم ابر قهرمانانه، در تعریف «کمیک ایستریپی» است برای بچه ها که یک ذات بلوغ را در خود دارد و همین موضوع موجب جذب مخاطب می شود. به نظر من، مردمی که می گویند «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» یک اثر هنر سینمایی عالی است، نمی دانند که درباره چه چیزی در حال حرف زدن هستند.

آخرین فیلم سینمایی دیوید کراننبرگ «جهان‌شهر» (Cosmopolis) نام دارد که چندی پیش با حضور در شصت و پنجمین دوره جشنواره فیلم کن برای کسب نخل طلایی بهترین فیلم این جشنواره فرانسوی به رقابت با سایر آثار برجسته بین المللی پرداخته بود.

«شوالیه تاریکی بر می‌خیزد» به کارگردانی کریستوفر نولان داستان بت‌من را به تصویر می کشد که پس از گذشت 8 سال از آخرین فعالیت خود، دوباره برای نجات شهر در برابر دشمنی قدرتمند به پا می‌خیزد. تام هاردی، کریستن بل، لیام نیسون، جوزف گوردون لویت، آن هاتوی، گری الدمن، مورگان فریمن و ماریون کوتیار از جمله بازیگران مطرح و برجسته ای هستند که در فیلم سینمایی «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» ایفای نقش کرده اند.

قسمت های اول و دوم فیلم های سینمایی بت‌من به نام «شروع بت‌من» (Batman Begins) و «شوالیه تاریکی» که در سال های 2005 و 2008 میلادی اکران شده اند، هر کدام به ترتیب فروشی برابر با 372 میلیون و یک میلیارد دلار را رقم زده اند.

-----------

منبع: سینما پرس

سیه‌نا میلر در فیلم «دختر» نقش تیپی هدرن بازیگر محبوب آلفرد هیچکاک را بازی می‌کند.

این فیلم را شبکه بی‌بی‌سی تولید می‌کند و در آن ماجرای تلخ آزار و اذیت تیپی هدرن توسط فیلمساز معروف بریتانیایی روایت می‌شود.

هدرن اخیرا در مصاحبه‌ای بیان کرده هیچکاک زندگی حرفه‌ای او را نابود کرد، هرچند موفق نشد زندگی شخصی او را نابود کند. «او مدام مراقب من بود و گاهی حس می‌کردم همه جا مرا تعقیب می‌کند. اگر کسی این‌طور با شما رفتار کند باید بترسید.»

هدرن در مصاحبه‌اش افزود: «آن روزها شما در اختیار کامل کارگردان بودید. نمی‌توانستم درمورد هیچکاک به کسی شکایت کنم و ماجرا را توضیح دهم. امیدوارم بازیگران امروز از این اتفاقات درس بگیرند.»

تیپی هدرن و آلفرد هیچکاک

هیچکاک اولین بار هدرن را در تبلیغ یک نوشیدنی بدون الکل در سال 1961 دید و ماجرای فیلم «دختر» از همین جا آغاز می‌شود. هیچکاک در زمان آشنایی با هدرن 61 ساله بود.

هدرن که حالا 83 سال دارد؛ گفت برای مقابله با آزار و اذیت‌های وسواس‌گونه هیچکاک چاره‌ای نداشت جز اینکه بسیار محکم باشد.

سیه‌نا میلر در نمایی از «دختر»

هدرن در دو فیلم «پرندگان» و «مارنی» به ترتیب در سال‌های 1963 و 1964 با هیچکاک همکاری کرد، مردی که ادعا می‌کرد با بازیگران باید مثل گوسفندان رفتار کرد.

فیلم برای اولین بار بخش‌هایی ناگفته از زندگی هیچکاک را فاش می‌کند؛ اینکه به تماس‌های شخصی هدرن گوش می‌کرده، برای او لباس سفارش می‌داده و حتی برای هدرن مشخص می‌کرده با چه افرادی بیرون برود!

هدرن که با وجود خواسته‌های عجیب هیچکاک با او دوبار همکاری کرد، در مصاحبه‌اش گفت: «من هیچکاک را از نظر کاری تحسین می‌کردم، اما جدا از فیلمسازی از نظر شخصیتی از او متنفر بودم.»


سیه‌نا میلر در نقش تیپی هدرن و توبی جونز در نقش آلفرد هیچکاک

جدا از این مصاحبه جنجالی، خبرسازی «دختر» با انتشار عکس‌هایی از سیه‌نا میلر در نقش هدرن ادامه پیدا کرده. این عکس‌ها از شباهت غریب این دو بازیگر خبر می‌دهد.

«دختر» را جولین جرولد کارگردانی می‌کند و در آن توبی جونز نقش هیچکاک را بازی می‌کند.

------------

منبع: خبرآنلاین

در متن زیر بازیگران محبوب هالیوود و اولین نقش های مهمی که بازی کرده اند را برایتان معرفی کرده ایم....



آنجلینا جولی: Cyborg 2 سال 1993

ناتالی پورتمن: فیلم لئون- 1994

اوا مندز: فرزندان ذرت 5: زمین های وحشت- سال 1997

کیت بلانشت: جاده بهشتی- 1997

دورور باریمور: فیلم  Altered States سال 1980

اسکارلت جوهانسون: فیلم شمال- 1994

جودی فاستر: فیلم تلویزیونی تهدید روی کوه- 1970

دمی مور: فیلم انگل سال 1982

مریل استریپ: جولیا- 1977

جیمی لی کورتیس- هالووین- 1978

نیکول کیدمن: سریال تلویزیونی نهر پنج مایلی- 1983

مونیکا بلوچی: فیلم دراکولای برام استوکر- 1992

جولیا رابرتز: فیلم رضایت- 1988

فران درسچر: تب شب شنبه- 1977

جنیفر بیلز- فیلم بادیگارد من- 1980

کیم باسینگر: سریال تلویزیونی Starsky and Hutch سال 1976

-------------

منبع: سیمرغ

مروری بر فیلم‌های هیچکاک به مناسبت تولدش

دیروز آلفرد هیچکاک سیزدهم اوت مصادف بود با تولد کارگردان دلهره آورترین فیلم های سینمای جهان، . کسی که فیلم «سرگیجه» او در صدر نظرسنجی‌ سایت‌اندساوند امسال به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما قرار گرفته است. در زیر مروری بر مهمترین و بهترین آثار او داشته ایم.

آلفرد جوزف هیچکاک متولد سیزدهم اوت 1899 کارگردانی بریتانیایی بود که فعالیت عمده‌ هنری اش را در ایالات متحده آمریکا انجام داد. هیچکاک که بیشتر در زمینه های معمایی و دلهره‌آور فیلم می ساخت، سال ۱۹۱۵ کارش را از یک استودیوی فیلمسازی در انگلستان، با سمت طراح تیتراژ فیلم شروع کرد. او که در آلمان تحت تاثیر سبک هیجان‌نمایی قرار گرفته بود، در بریتانیا کارگردانی را آغاز نمود و از سال ۱۹۳۹ در ایالات متحده آمریکا به فعالیت پرداخت. در کارنامه سینمایی ۵۳ ساله‌اش، ۶۴ فیلم صامت و ناطق را کارگردانی نمود. آلفرد در سال ۱۹۴۰ با فیلم «ربکا» وارد هالیوود شد و فعالیت خویش را با تولید کننده بزرگ هالیوود به نام دیوید سلزنیک شروع کرد و بعد از ساخت ۹ فیلم با وی در فیلم «طناب» کارگردانی مستقل را در آمریکا اغاز کرد.

هیچکاک طی شش دهه در ساخت بیش از پنجاه فیلم شرکت داشت (از فیلم‌های صامت تا فیلم‌های تکنی‌کالر) تا به امروز به عنوان یکی از سرشناس‌ترین و محبوب‌ترین کارگردانان فیلم‌های سینمایی شناخته می‌شود. از فیلم‌های معروف او می‌توان به «سرگیجه»، «پنجره عقبی»، «شمال از شمال غربی»، «روانی» و «پرندگان» اشاره کرد.
یکی از ویژگی‌های بارز فیلم‌های هیچکاک این است که خود او در همهٔ فیلم هایش در یک صحنه، حتی بسیار کوتاه به عنوان بازیگر حضور دارد.

در زیر به مرور و بررسی مهمترین فیلم های او پرداخته ایم.

سرگیجه (۱۹۵۸)

از نظر بسیاری از منتقدان «سرگیجه» بهترین فیلم هیچکاک است. در سال ۲۰1۲ درآخرین نظر سنجی مجله معتبر sight & sound که هر ۱۰ سال یکبار ۱۰ فیلم برتر تاریخ سینما را با نظر خواهی از منتقدان و کارگردانهای مشهور انتخاب میکند فیلم «سرگیجه» به عنوان اولین فیلم برتر تاریخ سینما دست یافت. و این نشان میدهد سرگیجه از آن دست فیلم‌ها ییست که به مرور زمان بیشتر از سوی منتقدین مورد توجه قرار می گیرد و به اصطلاح کشف میشود.

داستان فیلم در مورد مردی ست که ترس از ارتفاع دارد و رابطه میان او و دو زن با مشکلات روانی که به شدت شبیه هم هستند تعریف می شود.

سرگیجه براساس رمان «از میان مردگان» نوشته بواآلو- نارسژاک ساخته شده اما تفاوتی اساسی در رمان و فیلم وجود دارد. هیچکاک با تغییر در داستان از بین دو عنصر غافلگیری و دلهره دومی را انتخاب میکند تا بیننده که خود حقیقت ماجرا رامیداند تا آخر فیلم این دلهره را داشته باشد که وقتی جیمز استوارت حقیقت را بفهمد چه عکس العملی نشان خواهد داد؟ شاید به همین دلیل است که این فیلم نسبت به سایر آثار هیچکاک ریتمی کندتر و ضرباهنگی ملایمتر دارد. از نکات دیگر فیلم فرمول زن بلوند-زن مو مشکی است که سالها بعد توسط دیوید لینچ در «بزرگراه گمشده» و «جاده مالهالند» مورد استفاده قرار می گیرد.

با این حال یکی از صحنه های آن به بزرگترین خطای سینمایی جهان مشهور است، صحنه ای که مادلین وارد کلیسا شده و در را باز می گذارد، در صحنه بعد که اسکاتی می خواهد وارد ساختمان شود در بسته شده است.
سرگیجه دادگاهی برای روح انسان ها است. دادگاهی متعالی که متهمین آن وجدان های ما انسانهاست. هیچکاک در این فیلم وجدان ما را به چالش می خواند و بعید است کسی از این چالش موفق بیرون آید. هیچکاک قاضی بی رحمی است برای کوچکترین گناه اشد مجازات را در نظر می گیرد.
این فیلم هم مثل بسیاری دیگر از آثار هیچکاک مورد بی مهری آکادمی قرار گرفت و فقط در دو رشته طراحی صحنه و صدا کاندیدای اسکار شد جالب است بدانید در آن سال اسکار را به دور دنیا در هشتاد روز دادند! و این از بزرگترین خطاهای تاریخ اسکار بود.

سرگیجه همچنین جوایز مهمی از انجمن منتقدان فیلم نیویورک وجشنواره سن سباستین گرفت.
اما همانطور که نوشتم با گذشت زمان منتقدان به ارزش این فیلم پی بردند به طوری که سالها بعد فرانسوا تروفو از آن به عنوان یکی از بهترین آثار کلاسیک سینما یاد کرد.

روانی (۱۹۶۰)

فیلمنامه روانی را جوزف استفانو بر اساس رمانی از رابرت بلاک نوشته است. فیلم در مورد دختری به نام ماریون است که به امید تسهیل کار ازدواجش پولهای کارفرمایش را می دزدد و از شهر محل سکونتش خارج می شود و بین راه در هتلی به استراحت می پردازد. نورمن بیتس هتلدار به او می گوید که همراه مادر از لحاظ روانی نامتعادلش در خانه کنار هتل زندگی می کند. شب هنگام که ماریون از کار خود پشیمان شده، پیش از خواب به حمام می رود و زیر دوش – ظاهرا به دست مادر نورمن- به قتل می رسد..

فیلم «روانی» یکی از به یادماندنی ترین نقش آفرینی های آنتونی پرکینز به حساب می آید. آلفرد هیچکاک در این فیلم یکی از معروف ترین شخصیت یا قهرمان تاریخ سینما را خلق می کند. «نورمن بیتس» حتی در آخرین صحنه جنون آمیزش، بسیار عجیب است.

«روانی» قابل توجه ترین دستاورد هیچکاک در روند شرکت دادن تماشاگر در ساختار دراماتیک فیلم است. به عبارتی تماشاگر، تبدیل به شخصیت اصلی داستان می شود و تمام شخصیت های دیگر را در خود جمع می کند.
بزرگترین شوک و نکته قابل توجه در فیلم همان شوک اولیه است؛ در هیچ فیلمی بازیگر زن نقش اول بیش از ۴۰ دقیقه که از شروع فیلم می گذرد کشته نمی شود.

سبک تاثیر خشونت فیلم غیر عادی است و به شکلی استثنایی و سریع اتفاق می افتد. صداها و تدوین بصری در فیلم با موسیقی برنارد هرمن به گونه ای تنظیم شده که شدت خشونت را بالا می برد. فیلم «روانی» چندین صحنه قابل توجه دارد که یکی از آنها صحنه قتل در حمام است، که یکی از مشهورترین صحنه های تاریخ سینماست.

پرندگان ( ۱۹۶۳)

ایوان هانتر فیلمنامه این فیلم را بر اساس داستان پرندگان اثر دافنه دوموریه نوشته است. داستان اصلی فیلم حملات ناگهانی و وحشیانه تعداد وسیعی از پرندگان به دلایل نامشخصی، به ساحل بودگا در کالیفورنیا می‌باشد.
پرندگان پرهزینه‌ترین فیلم هیچکاک و ضمنا یکی از موفق‌ترین فیلم‌های او بود و هیچکاک پس از آن نیز تیپی هِدِرن را بار دیگر

در فیلم دیگرش «مارنی» (۱۹۷۴) شرکت داد که همچون «سرگیجه» دربارهٔ مردی است که گرفتار عشق زنی با اختلال روانی شده (قهرمان زن در این فیلم جنون دزدی دارد)، و می‌کوشد او را درمان کند. فیلم‌ مارنی با وجود فیلمبرداری غیرعادی و استفادهٔ تمهیددار و مصنوعی در چاپ عکس و پس‌زمینه‌های نقاشی شده در برخی صحنه‌ها دارای فصل‌هایی است که از زیبائی خیال‌انگیزی برخوردار هستند و همچنان هم‌طراز بهترین آثار هیچکاک شمرده می‌شود. حداقل فرانسوا تروفو آن را «بزرگترین فیلم معیوب هیچکاک» ارزیابی کرده است. به هر حال این فیلم شکست مالی سنگینی نصیب هیچکاک کرد و در واقع آخرین فیلمی شد که هیچکاک با همکاران همیشگی خود ساخت - رابرت بورکس فیلمبردار و جرج تومازینی تدوینگر، که هر دو مدت کوتاهی پس از پایان فیلم درگذشتند؛ و برنارد هرمن آهنگساز، که کمپانی یونیورسال او را مسئول عدم موفقیت فیلم دانست و هیچکاک به اشتباه او را اخراج کرد.

«پرندگان» نامزد جایزه اسکار برای بهترین جلوه های ویژه (1964)، نامزد جایزه ی ادگار آلن پو برای بهترین فیلمنامه برای ایوان هانتر (1964)، برنده ی جایزه ی گلدن گلاب بهترین بازیگر تازه کار زن به تیپی هدرن (1964) شد.

شمال از شمال‌غربی (۱۹۵۹)

یکی از سرگرم‌ کننده‌ترین و سرخوشی‌آورترین فیلم‌های هیچکاک است. دو روایت در مورد نامگذاری آن وجود دارد. یکی اینکه به نمایی از فیلم برمی‌گردد. راجر تورنیل (یا همان کاپلان ساختگی)، برای رفتن به پناهگاه جاسوسان، سوار هواپیمایی می‌شود که بر روی تنه آن نام Northwest نوشته شده‌است. همین نام، دستاویز آنانی است که می‌پندارند نام درست فیلم، نه شمال از شمال‌غربی، بلکه شمال با هواپیمایی شمال‌غربی است!

روایت دیگر که منطقی تر به نظر می آید، برداشتی از تکه ای از هملت شکسپیر است: « من مگر به گاه وزش شمال - شمال‌غربی دیوانه باشم: آن‌گاه که باد رو به جنوب می‌وزد، من خردمندم و خوب و بد را ازهم بازمی‌شناسم».
نام شمال از شمال‌غربی، پیوندی نهفته با این گفته دارد: هیچکاک، برای این فیلم، که رویدادهای آن، از راه شمال‌غربی، به شمال کشانده می‌شود (از نیویورک به شیکاگو؛ و از آنجا رو به شمال، به داکوتای شمالی و کوه راشمور که سردیس چهار رییس جمهور بر آن کنده شده‌است و واپسین بخش فیلم در آن می‌گذرد)، در آغاز انگاره‌هایی، دیوانه‌وارتر از آنچه در فیلم آمده‌است، در سر داشت؛ اما در میانه کار از آنها چشم‌پوشید (برای جلوگیری از آسیب‌دیدن بازیگران) و قهرمانانش را واداشت که دست به کارهای دیوانه‌وار بزنند. به این‌سان، کاراکترهای فیلم نیز، همانند با هملت، راهی نابخردانه را می‌پیمایند، پیشامدهایی باورنکردنی را از سر می‌گذرانند و در پایان، بازهم همانند با هملت، به راستی و درستی زندگی پی‌می‌برند.

این فیلم که از بهترین فیلم های اوست نامزد اسکاربهترین طراحی صحنه، بهترین تدوین، بهترین فیلمنامه اورجینال شده اما هیچکدام را به دست نیاورده است.

پنجره پشتی (1954)

یا پنجره عقبی یک فیلم سینمایی دلهره‌آور است که توسط آلفرد هیچکاک کارگردانی شده‌است. این فیلم در ایران با نام «پنجره رو به حیاط» نمایش داده شد.
بسیاری از منتقدان این فیلم را از بهترین فیلم‌های هیچکاک و بهترین فیلم‌های دلهره‌آور تاریخ سینما می‌دانند. تمامی نماهای این فیلم از درون یک اتاق گرفته شده که پنجره‌ای رو به چند آپارتمان دارد. یک عکاس خبری که با پای شکسته مجبور است در یک صندلی چرخدار باقی بماند از روی بیکاری به تماشای حرکات همسایه‌های آن طرف حیاط مشغول می‌شود. مشاهداتش باعث می‌شود که به یکی از همسایه‌ها شک ببرد. این مرد همسرش را کشته‌است، ولی عکاس نمی‌تواند از این بابت دوست دختر خود ودوست کارآگاهش وندل کوری را قانع کند.
کار به‌جایی می‌رسد که عکاس باید زندگی نامزدش (و سرانجام خودش) را از مرگ نجات دهد، و در این راه هیچ کاری هم از او ساخته نیست - همچون تماشاگران فیلم - جز آن که بنشیند و از چارچوب محدود پنجره و با نیروی عدسی دوربینش وقایع را دنبال کند.
«پنجره پشتی» فیلمی آزاردهنده و عمیقاً مدرن است: درونمایهٔ اخلاقی یک تماشاگر و چیزی که می‌بیند. این فیلم الهام‌بخش آنتونیونی در «آگراندیسمان» و فرانسیس فوردکوپولا و همچنین فیلم «روح» (۱۹۶۰) از خود هیچکاک شد.

-----------

منبع: سینما پرس

بازی‌های المپیک بزرگ‌ترین صحنه تمام ورزش‌هاست که می‌تواند آدم‌ها را به شهرت برساند و حتی پای آن‌ها را به دنیای نمایش باز کند.

پنج فیلمساز مطرح آمریکایی در نظرسنجی نشریه بریتانیایی «سایت اند ساند» 10 فیلم برتر عمر خود را انتخاب کردند.

مطمئنا خبر مهم دنیای سینما در هفته گذشته نظرسنجی نشریه «سایت اند ساند» برای انتخاب بهترین فیلم تاریخ سینما بود. (این خبر را اینجا بخوانید)

این نظرسنجی در دو بخش انجام شد و نویسندگان سینمایی و کارگردان‌های سینما بطور مجزا 10 فیلم برتر تاریخ سینما را انتخاب کردند.

در نظرسنجی منتقدان «سرگیجه» آلفرد هیچکاک، «همشهری کین» اورسن ولز و «داستان توکیو» یاسوجیرو اوزو به ترتیب اول تا سوم شدند، اما در نظرسنجی 358 کارگردان سینما از سراسر دنیا «داستان توکیو»، «2001: یک ادیسه فضایی» استنلی کوبریک و «همشهری کین» به ترتیب اول تا سوم شدند.

مارتین اسکورسیزی، فرانسیس فورد کوپولا، وودی آلن، مایکل مان و کوئنتین تارانتینو پنج تن از کارگردان‌های سرشناسی هستند که در این نظرسنجی شرکت کرده و 10 فیلم برتر عمر خود را انتخاب کرده‌اند.

12 فیلم عمر مارتین اسکورسیزی:

1. «هشت و نیم» ساخته فدریکو فلینی، 1963.2. «2001: یک ادیسه فضایی» ساخته استنلی کوبریک، 1968.

3. «خاکسترها و الماس‌ها» ساخته آندری وایدا، 1958.

4. «همشهری کین» ساخته اورسن ولز، 1941.

5. «یوزپلنگ» ساخته لوکینو ویسکونتی، 1963.

6. «پاییزا» ساخته روبرتو روسلینی، 1946.

7. «کفش‌های قرمز» ساخته مایکل پاول و امریک پرسبرگر، 1948.

8. «رودخانه» ساخته ژان رنوار، 1951.

9. «سالواتوره جولیانو» ساخته فرانچسکو رزی، 1962.

10. «جویندگان» ساخته جان فورد، 1956.

11. «اوگتسو مونوگاتاری» ساخته کنجی میزوگوچی، 1953.

12. «سرگیجه» ساخته آلفرد هیچکاک، 1958.

10 فیلم عمر وودی آلن:

1. «دزد دوچرخه» ساخته ویتوریو دسیکا، 1948.

2. «مهر هفتم» ساخته اینگمار برگمان، 1957.

3. «همشهری کین» ساخته اورسن ولز، 1941.

4. «آمارکورد» ساخته فدریکو فلینی، 1973.

5. «هشت و نیم» ساخته فدریکو فلینی، 1963.

6. «400 ضربه» ساخته فرانسوا تروفو، 1959.

7. «راشومون» ساخته آکی‌را کوروساوا، 1950.

8. «توهم بزرگ» ساخته ژان رنوار، 1937.

9. «جذابیت پنهان بورژوازی» ساخته لوئیس بونوئل، 1972.

10. «راه‌های افتخار» ساخته استنلی کوبریک، 1957.

10 فیلم عمر فرانسیس فورد کوپولا:

1. «خاکسترها و الماس‌ها» ساخته آندری وایدا، 1958.

2. «بهترین سال‌های عمر ما» ساخته ویلیام وایلر، 1946.

3. «ولگردها» ساخته فدریکو فلینی، 1953.

4. «بدها راحت می‌خوابند» ساخته آکی‌را کوروساوا، 1960.

5. «یوجیمبو» ساخته آکیرا کوروساوا، 1961.

6. «آواز در باران» ساخته استنلی دانن و جین کلی، 1952.

7. «سلطان کمدی» ساخته مارتین اسکورسیزی، 1983.

8. «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی، 1980.
9. «آپارتمان» ساخته بیلی وایلدر، 1960.

10. «طلوع» ساخته اف. دبلیو. مورنائو، 1927.

10 فیلم عمر مایکل مان:

1. «اینک آخرالزمان» ساخته فرانسیس فورد کوپولا، 1979.

2. «رزمناو پوتمکین» ساخته سرگی آیزنشتاین، 1925.

3. «همشهری کین» ساخته اورسن ولز، 1941.

4. «آواتار» ساخته جیمز کامرون، 2009.

5. «دکتر استرنج لاو» ساخته استنلی کوبریک، 194.

6. «زیبا» ساخته آلخاندرو گونزالس ایناریتو، 2010.

7. «کلمنتاین محبوب من» ساخته جان فورد، 1946.

8. «مصائب ژاندارک» ساخته کارل تئودور درایر، 1928.

9. «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی، 1980.

10. «این گروه خشن» ساخته سام پکین‌پا، 1969.

12 فیلم عمر کوئنتین تارانتینو:

1. «خوب، بد و زشت» ساخته سرجو لئونه، 1966.

2. «اینک آخرالزمان» ساخته فرانسیس فورد کوپولا، 1979.

3. «خرس‌های بدخبر» ساخته مایکل ریچی، 1976.

4. «کری» ساخته برایان دی‌پالما، 1976.

5. «مبهوت و گیج» ساخته ریچارد لینکلیتر، 1993.

6. «فرار بزرگ» ساخته جان استرجس، 1963.

7. «منشی همه کاره او» ساخته هوارد هاکس، 1940.

8. «آرواره‌ها» ساخته استیون اسپیلبرگ، 1975.

9. «خدمتکاران زیبا در یک صف» ساخته روژه وادیم، 11971.

10. «رعد غران» ساخته جان فلین، 1977.

11. «ساحر» ساخته ویلیام فریدکین، 1977.

12. «راننده تاکسی» ساخته مارتین اسکورسیزی، 1976.

--------------

منبع: خبرآنلاین

نشریه تلگراف به بهانه اکران «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» 12 ماشین معروف تاریخ سینما را معرفی کرده است.

استون مارتین / ماشین موردعلاقه و کلاسیک جیمز باند استون مارتین مدن DB5 بود، شان کانری در «گلدفینگر» سوار این ماشین شد. این ماشین در «فردا هرگز نمی‌میرد»، «تندربال»، «کازینو رویال» و «چشم طلایی» هم حضور داشت.

تامبلر، ماشین بتمن / در «بتمن می‌آغازد» کرستوفر نولان ماشین جدیدی برای بتمن طراحی شد، این ماشین شبیه اتوموبیل‌های زرهی است و در «شوالیه تاریکی» و با اندکی تغییر در «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» هم حضور دارد.

فورد موستانگ / شهرت فیلم «بولیت» با بازی استیو مکوئین به صحنه تعقیب و گریز اتوموبیل آن است که به عقیده برخی این سکانس 9 دقیقه‌ای بهترین فصل تعقیب و گریز سینماست. ماشینی که در این صحنه استفاده شده یک فورد موستانگ GT390 مدل سال 1967 است.

اتوموبیلی که در فیلم «چیتی چیتی بنگ بنگ» از آن استفاده شد براساس ماشین‌های مسابقه‌ای و طرح‌های یان فلمینگ، خالق داستان‌های جیمز باند ساخته شده بود. راننده این ماشین دیک وان دیک بود.

ماشین بتمن / ماشینی که مایکل کیتن در دو فیلم «بتمن» و «بتمن بازمی‌گردد» هر دو ساخته تیم برتن سوار می‌شد نیز یکی از معروف‌ترین ماشین‌های تاریخ سینماست.

شلبی موستانگ / نیکلاس کیج در فیلم «سرقت در 60 ثانیه» سوار بر شلبی موستانگ مدل GT500 شد، این ماشین در نسخه اول فیلم محصول سال 1974 هم نقش مهمی داشت.

فورد دولوکس / این اتوموبیل مدل سال 1948 قرمز رنگ در یکی از صحنه‌های کلیدی فیلم موزیکال «گریس» محصول 1978 حضور داشت، فیلمی که جان تراولتا را ستاره کرد.

مینی کوپر / در فیلم هیجان‌انگیز «شغل ایتالیایی» با بازی مایکل کین یک صحنه تعقیب و گریز وجود دارد که لطف و زیبایی‌اش را مدیون این مینی کوپر است.

فورد فالکن XB / در فیلم اکشن «مکس دیوانه» ساخته مل گیبسن یک فورد فالکن زرد رنگ وجود دارد که در یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های تعقیب و گریز اتوموبیل در سینما با یک فورد فالکن مدل سال 1973 مشکی رنگ رقابت می‌کند.

فیلم های دیزنی همیشه سرگرم کننده و بامزه نیستند. گاهی اوقات، این فیلم های کودکانه، از صحنه های ناراحت کننده برخوردار هستند. البته، در پایان، تمام این صحنه های غمگینش با شادی تمام می‌شوند. البتّه، این امر از واقعیت تلخ داستان نمی‌کاهد. در اینجا به 10 عدد از این لحظات اشاره می‌کنیم.

10. هنگامی‌که باز می‌فهمد، فقط یک اسباب بازی است- داستان اسباب بازی

آیا می‌توانید تصور کنید که وارد جهانی شده اید، که در آن واقعی نیستید؟ چنین اتفاقی در اولین داستان مجموعه اسباب بازی ها برای باز رخ می‌دهد. به لطف یک تبلیغ تلویزیونی نامناسب، باز می‌فهمد که او یک باز واقعی نیست. بلکه فقط یک اسباب بازی ساده است. این اتفاق و دریافت حقیقت سبب می‌شود تا باز گرفتار افسردگی عمیقی شود. البته، هنگامی‌که او تلاش می‌کند تا با پریدن از بالای پله ها، واقعی بودن خود را به اثبات برساند و در این راه شکست می‌خورد، بیننده را به افسردگی عمیقی فرو می‌برد.

9. جمع آوری مالیات توسط اسکیپی- رابین هود

این تصویر را در ذهن خود تجسم کنید: تولد یک خرگوش فقیر و بیچاره است. به عنوان هدیه، یک سکه به او می‌دهند- تا هر چه را که دوست دارد، بخرد. او هیجان زده می‌شود- واقعا هیجان زده می‌شود. سپس، ناگهان کلانتر ناتینگهام سر می‌رسد و سکه را به جای مالیات از دست او می‌رباید. اسکیپی کوچک (نام این خرگوش است)، با قلبی شکسته، سکه خود را از دست می‌دهد. اما رابین هود در نهایت به او کمک می‌کند.


8. روباهی که در گوشه ای رها شده است- روباه و سگ شکارچی

در آغاز این فیلم، یک روباه قرمز یتیم (تاد) را می‌بینیم که خانه ای جدید برای خود در منزل بیوه تویید می‌یابد؛ همه خبر خوب همین است ... این تا زمانی است که خانم تویید تصمیم می‌گیرد او را رها کرده و به حال خود بگذارد. در حالیکه خانم تویید فکر می‌کند، این به نفع روباه کوچک است، اما تاد هنگام روبه رو شدن با دنیای واقعی و فرار از نرفتن به زیر چرخ های اتومبیل، لحظات سختی را تجربه می‌کند.

7. هفت بچه گربه برای فروش- الیور و همراهان

در آغاز فیلم، مجموعه ای از بچه گربه های ناز را می‌بینیم، که در جعبه ای قرار داده شده و برای فروش به رهگذران در کنار خیابان گذاشته شده اند. با گذشت زمان، قیمت جعبه کاهش پیدا می‌کند تا به "مجانی" تبدیل می‌شود. با این وجود، الیور قصه ما هیچ کسی را پیدا نمی‌کند و خیس زیر باران رها شده و یتیمی‌ تنها باقی می‌ماند.


6. دیو می‌میرد- دیو و دلبر

پس از نبردی دلخراش با گاستون، دیو بر دشمن خود غلبه کرده و تصمیم می‌گیرد تا از این دنیا رخ بر بندد. این انتخاب بدی است، زیرا گاستون برگشته و از پشت به او خنجر می‌زند. این زخم بسیار عمیق است و سبب می‌شود تا دیو در آغوش بلا جان خود را از دست دهد. خدا را شکر که بلا به موقع جمله "من تو را دوست دارم"، را در گوش دیو زمزمه می‌کند، و دیو را به این دنیا باز می‌گرداند.


5. دامبو مادرش را در قفس ملاقات می‌کند

هنگامی‌که مادر دامبو از پسر گوش درازش در مقابل دسته ای پسر شرور دفاع نمود، او را گرفته و در قفس زندانی کردند. پس از مدّتی، دامبو مادر خود را در یک قفس سیرک می‌بینید و این صحنه بسیار غم انگیز است و در پایان از او خداحافظی می‌کند. چرا ما انسان ها باید تا این حد بی رحم باشیم؟

4. مرگ مادر بامبی

من دلیل این امر را نمی‌دانم که چرا کارکنان دیزنی علاقه به نشان دادن شخصیت های یتیم دارند. نزدیک به 70 سال است که داستان تراژیک مرگ مادر بامبی به کودکان سراسر دنیا نشان داده می‌شود. و آنها را بدین گونه با مفهوم مرگ آشنا می‌سازند. مهم نیست الان در چه سنی هستید، امّا حتما این صحنه را به یاد می‌آورید، که پدر بامبی به او می‌گوید: "بامبی من، مادرت دیگر نمی‌تواند کنار تو باشد". در این لحظه احساس می‌کنید که بخشی از وجود شما می‌میرد.


3. وال- ای تنها

به عنوان یک ربات، وال- ای قلب بسیار بزرگی دارد. چنین حقیقتی است که وجود او را در زمین بی آب و علف، ناراحت کننده تر می‌سازد. روزها و روزها می‌گذرد و وال- ای با دقت تمام، کارهایی را که برایش برنامه ریزی شده است، انجام می‌دهد.. امّا جایی در میان این مدارها، شما می‌توانید دریابید که او چقدر تنهاست. در تمام این تنهایی، او همراهی نیز دارد: سوسک دوست داشتنی او.

2. مرگ موسافا- شیر شاه

خب، ما چه چیزی می‌دانیم؟ یک قهرمان یتیم دیگر از شرکت والت دیزنی! برای هر کودک 8 ساله، دیدن چنین صحنه ای احساساتی از سیمبای نوزاد که زیر بازوی پدر مرده خود با پوزه او را می‌مالد، هر فردی را از خود بیخود می‌کند. و ترومای مادام العمری را برای سیمبای کوچک ایجاد می‌کند. البتّه، هر چند اِسکار سیمبا را قانع می‌سازد که مرگ پدرش تقصیر اوست، امّا این فقط نمکی است که بر زخم غم از دادن پدر ریخته می‌شود.

1. صحنه آغازین- بالا

دوستان من، هیچ صحنه ای از این افسرده کننده تر وجود ندارد. برای معرفی این کمدی بلند، کارمندان دیزنی تصمیم گرفتند تا با نشان دادن دوستی طولانی مدت و عشق میان کارل فریدریکسون و همسر احتمالی او، انتظارات بینندگان را برآورده سازند. و هنگامی‌که ما غرق در صحنه احساسی رابطه میان این دو می‌شویم، کارگردان ما را از خواب بیدار می‌سازد. واقعا ممنون!

--------------

منبع: سیمرغ