دانلود و نقد و بررسی فیلم L.A. Confidential (محرمانه لس انجلس)

کارگردان :Curtis Hanson

نویسنده : James Ellroy

بازیگران: Kevin Spacey, Russell Crowe ,Guy Pearce

جوایز :

برنده اسکار:

بهترین بازیگر نقش مکمل زن، بهترین فیلمنامه اقتباسی

نامزد اسکار:

هترین فیلم، طراحی دکور، تدوین، موسیقی، صدابرداری، فیلمبرداری، کارگردانی

خلاصه داستان :

سه کارآگاه پلیس هریک به روش خود بدنبال حل معمای یک قتل هستند که به یک تسویه حساب درون سازمانی پلیس تبدیل می شود...

DOWNLOAD FILM

محرمانه لس آنجلس، در فهرست 100 فیلم برتر اکشن تاریخ سینما که چند سال پیش از سوی مجله پریمیر منتشر شد، قرار داشت. این درست است که در فیلم هیجانی کنترل شده جریان دارد ولی به عقیده من پیش از اینکه فیلمی اکشن باشد؛ یک فیلم جنایی است.

در این نوآر دهه نودی بازی های درخشان، دیالوگ های فراموش نشدنی و صحنه های به یاد ماندنی به وفور دیده می شود. یکی از فیلم هایی که داد می زند برای اسکار ساخته شده است. بازی بازیگران، فیلمنامه قرص و محکم و فیلمبرداری استادانه همه تلاش هایی هستند که صورت گرفته تا فیلم در اسکار موفق باشد.

محرمانه لس آنجلس در واقع رمانی به قلم « جیمز آلوری » بود که در سال 1990 منتشر شد و در سال 1997 توسط برایان هلگلند اقتباس شد و کرتیس هانسون آن را به فیلم برگرداند.

در شب کریسمس، تعــدادی از افـــسران پلـــیس شهر لس آنجــلس با زندانیان مکزیکی درگیر می شوند. اد اکسلی یکی از افسران پلیس که در شب حادثه آنجا حضور داشته است برضد تعدادی از همکاران خود شهادت می دهد و باعث اخراج و جابجایی تعدادی از آنها می شود. کمی بعد جنایتی هولناک در رستوران جغد شب رخ می دهد که جسد یکی از افسران اخراجی پلیس نیز در آنجا پیدا می شود. اد اکسلی به همراه مافوق خود دادلی اسمیت مأمور رسیدگی به پرونده هستند. در نهایت سه جوان سیاهپوست به اتهام قتل دستگیر می شوند و اندکی بعد در حیـــن فرار کشته می شوند. باد وایت که دوستی نزدیکی با افسر کشته شده داشته بی توجه به بسته شدن پرونده به پیگیری مجدد آن می پردازد...

فیلم از آثار شاخص و باکیفیت در ژانر جنایی است. اجازه دهید در اینجا درباره ژانر جنایی کمی توضیح دهم تا بیشتر با این گونه سینمایی آشنا شوید. ژانر جنایی به دو دسته اصلی تقسیم می شود:

معمای بسته - همان فرم آگاتا کریستی است که در آن جنایتی در ابتدای داستان رخ می دهد و کسی ( بیننده) آن را نمی بیند. نخستین قاعده در راه کشف قاتل قاعده مظنونین چندگانه است. نویسنده باید دست کم سه قاتل احتمالی را معرفی کند تا بتواند در حالی که هویت قاتل واقعی را تا نقطه اوج مخفی نگه می دارد، بیننده را دائماً گمراه کند.

معمای باز – در معمای باز شاهد وقوع جنایت هستیم. می دانیم که قاتل کیست ؛ بنابراین، نویسنده چند سرنخ را جایگزین چند مظنون می کند و محور داستان از « قاتل کیست؟» به « چگونه دستگیر می شود؟» تغییر می یابد.

با این تفاسیر محرمانه لس آنجلس در دسته معمای بسته قرار می گیرد. نه قتل را می بینیم و نه قاتل را می شناسیم ولی تعلیق را به طور کامل تجربه می کنیم.

یک جنایت یا قتل به خودی خود دارای پیچیدگی است وظیفه یک نویسنده این است که این پیچیدگی را تا حدّ یک فیلم چند ساعته گسترش دهد و دائماً بیننده را هوشیار نگه دارد و در پایان او را مبهوت کند. وقتی صحبت از فیلم های جنایی است ناخودآگاه به یاد حدس ها و پیش بینی هایی می افتم که هر کدام انگشت اتهام به سوی یکی از شخصیت ها نشانه رفته اند. ولی درباره این فیلـم اصلاً جایی برای حــدس و پیش بینی وجود ندارد. چون آدم ها قابل پیش بینی نیستند یا بهتر بگویم آدم ها خودشان نیستند. در پس چهره هر کدام چیزی غیر از آنچه می بینیم نهفته است.

شخصیت ها، مکان ها، پیچـش های بی شمار داستانی، پیـرنگ های فرعی، بهره گیری درست از فضای فرهنگی شهر و در نهایت بازسازی شهر لس آنجلس 1953 مواردی هستند که توجه به آنها منجر به خلق فیلمنامه ای منسجم شده است.

فیلم از چهار پیرنگ اصلی برخوردار است. رسوایی پلیس لس آنجلس، جنایت جغد شب، ماجرای عشقی باد وایت و سرانجام تلاش برای دستگیری دادلی اسمیت، رئیس پلیس فاسد شهر لس آنجلس.

گره گشایی فیلم به صورتی درخشان به وقوع می پیوندد. باد وایت و اد اکسلی معمای داستان را حل می کنند. این دو که از نظر راه و روش کاملاً با هم فرق دارند ولی از نظر مهارت چیزی از همدیگر کم ندارند ؛ با هم همراه می شوند و سکانس پر هیجان هتل ویکتوری را رغم می زنند.

اما چیزی که درباره این دو شخصیت بیش از هر چیـــز جلب توجه می کند؛ این است که به نظــــر می رسد « اد اکسلی » در کارش از باد وایت موفق تر است چرا که دائماً مدال لیاقت یا ترفیع رتبه می گیرد اما این دو فقط از جهت ویژگی های فردی و مهم تر از آن هدف با هم فرق دارند. یک جور تقابل منطق با احساس و غریزه. باد وایت آدمی است که بیشتر بر مبنای غریزه و احساس عمل می کند، زود عصبانی می شود، بدون فکر وارد معرکه می شود، در یک کلام یک بی کله تمام عیار است و البته توانایی انجام کارها را نیز دارد. در مقابل اد اکسلی محتاط، منطقی و باهوش است. این بچه مدرسه ای اسیر آرمان های این شغل شده و به دنبال ترفیع رتبه است یعنی درست همان چیزی که باد وایت نسبت به آن بی تفاوت است. او با کارها و عقاید بیش از اندازه خشک و قانونی اش اعصاب همکارانش را خورد می کند.

محرمانه لس آنجلس به وضوح نشان می دهد که:

« اگر اعضای یک جامعه یا گروه خواه بزرگ، خواه کوچک دچار فساد یا هر فعالیت غیرقانونی دیگری شود ؛ دلیل اصلی آن را باید در بین رهبران گروه جستجو کرد ؛ زیرا آنها هستند که حد و حدود فعالیت ها را مشخص می کنند. »

ناگفته ها

* زمانی که اد اکسلی ( با بازی گای پیرس) با جک وینسنز درباره « رولو توماســی » صحبت می کند. پیرس ناگهان از لهجه آمریکایی به لهجه استرالیایی خود تغییر لحن می دهد.

* در داستان اصلی این برادر اد اکسلی بوده که توسط یک ناشناس کشته شده و اد اکسلی اسم رولو توماسی را برای قاتل انتخاب کرده است. ولی در فیلم این پدر اد اکسلی است که کشته شده و به انگیزه قتل پدر، اد به پلیس پیوسته است.

منبع: چیزی شبیه آن

بر خلاف فیلم های مطرح دهه 90 مثل باشگاه مشت زنی (كه با روایتی روان شناختی و خشونتی منحصر به فرد روایت می شود و حالا تبدیل به یك فیلم كالت هم شده)، پالپ فیكشن (كه روایت پازلی اش بسیار آن را جالبتر از آنچه كه هست درآورده)، رفقای خوب (كه راوی زندگی گنگستری با فرم هنری عالی اسكورسیزی روایت می شود)، مظنونین همیشگی كه آنقدر فیلم معروفی است كه نیازی به اسم آوردنش نیست)، فهرست شیندلر و فارست گامپ و تایتانیك (كه چنان ساخت های مسحور كننده و تماشاگر پسند دارند كه عملا بلاك باستر خوانده می شوند) و كلی فیلم هنری و خلاقانه ی دیگر، اما محرمانه لس آنجلس در میان آنها قرار نمی گیرد.

این فیلمی ست كه ذره ذره اش ادای دین به فیلم های كلاسیك و نوآر دهه 50 كرده است. داستان فیلم هیچ كدام از خصوصیات ذكر شده ی فیلم های بالا را ندارد. بشدت روایت و داستانی متعارف و حتی كلیشه ای دارد. شخصیت پردازی متفكری ندارد و آدم بد ها و آدم خوب ها مشخص شده اند، سوپرایز هایی كه گهگاه آورده می شوند شاید جالب باشند اما برای بار دوم می فهمیم كه چه قدر قابل پیش بینی بودند و غیره. با این انتظارات نباید پای فیلم نشست. فیلم كاملا برآمده از حال و هوای محله ی چینی ها، شاهكار دهه 70 رومن پولانسكی است گرچه تراژدی تمام نمی شود اما بجز پایانش تقریبا در همه چیز با آن مشترك است.

اگر می خواهید از فیلمی با ساختار متعارف لذت ببرید محرمانه لس آنجلس بهترین گزینه خواهد بود. همه چیز تقریبا در بهترین سطح خود اجرا شده، فیلمنامه ی فیلم دقیق و ریزه كاری شده است و تنبلی در آن جایی ندارد. باید هر دقیقه را با لذت دید و سنجید و نتیجه گیری كرد.

بازیگری این فیلم به راحتی میان بهترین گروه های بازیگری قرار می گیرد. راسل كرو در نقش باد وایت، یك مامور پلیس بشدت خشن و بی كله عالی است. من این نقشش را به گلادیاتور ترجیح می دهم. گای پیرس در نقش اد اكسلی هم خیلی خوب است. او جوانكی بشدت مدافع قانون است. حال و هوای كلیشه ای بچه مدرسه ای باهوش ولی بی دست و پا را دارد اما همه ی این ها از آن بازی ظریف پیرس است. دیدن كوین اسپیسی در نقش جك استینز هم جالب است و با این كه نقش آفرینی اش به پای لستر برنهام زیبای آمریكایی یا كایزر شوزه ی مظنونین همیشگی نمی رسد، اما مثل همیشه خوب و بی تكلف است. فكر كنم او به خاطر نقشش، یك پلیس هالیوودی بیشتر خودش است تا كاراكترش. اما مهم این است كه تو ذوق نمی زند و تكه پرانی هایش به دل می نشیند. كیم باسینگر در نقش زن اغواگر و مرموز همیشگی فیلم های نوآر، سینمای دهه 50 را به محرمانه لس آنجلس می آورد. حركات سرد او براحتی بازیگران زن آن دهه را به یاد می آورد. او برای بازی اش اسكار بهترین بازیگر زن نقش مكمل را ربود. جیمز كرامول در نقش مامور دادلی اسمیت، با آن صورت سنگی و چشم های بی روحش از یاد مخاطبان فیلم بیرون نمی رود. در مقیاسی كوچكتر، دنی دوویتو مسخره هم در نقش روزنامه نگار سمج بامزه است.

فیلم گره های مختلفی می اندازد و آن ها را به نرمی باز می كند و یك لحظه هم نمی گذارد تماشاگر خسته و یا نا امید شود. او را با خود همراه می كند و به اعماقش می برد. فیلم حال و هوای نوآر را در میان پلیس های لس آنجلس به خوبی بازتاب داده است. باد وایت و اد اكسلی از نسلی هستند كه پدرشان یا خانواده را ترك كرده یا كشته شده و به هر دلیل غیبش زده. آنها برای جبران ضربه ی روحی خودشان پلیس های شریفی شدند كه باید پرده از جنایت جغد شب بردارند. آنها موفق می شوند اما آیا اداره ی پلیس كه پای خودش هم در این ماجرا گیر است، حقیقت را به رسانه ها خواهد گفت ؟

محرمانه لس آنجلس كاندید 9 جایزه ی اسكار بود و از بردن 11 اسكار پرزرق و برق تایتانیك جیمز كامرون، توانست دو تا از آنها را بدست آورد: بازیگر نقش مكمل زن و فیلمنامه ی اقتباسی. اما حالا یك فیلم محبوب است و در میان تمام فهرست های 100 فیلم برتر تاریخ سینما جایگاهی مشخص دارد. و این حقش است. تماشای چندین باره ی فیلم را هم نباید از دست داد.

منبع: دست نوشته های نیکان

پرونده محرمانه لس آنجلس ساخته کرتیس هنسان کارگردانی است که در سینما فعالیت های مختلفی همچون بازیگری و تهیه کنندگی را نیز تجربه کرده است.

فیلمنامه اثر براساس یک رمان جنایی که سال 1990 منتشر شده، توسط کرتیس هنسان و برایان هلگلند نوشته شده است. فیلم نیز در سال 1997 به نمایش در آمده است. داستان این فیلم درباره ماموران پلیس لس آنجلس در سالهای 1950است. محوریت قصه پرداختن به فساد برخی از این افسران است که از مناصب جزئ تا دادستانی اداره پلیس در این کشور حضور دارند که البته این مساله با روایتی پیچیده در طول داستان در هم تنیده شده است. ضرب المثل معروفی است که می گوید: «هر چه بگندد نمکش می زنم / وای به روزی که بگندد نمک».

این شاید یکی از مهمترین دستمایه هایی باشد که فیلمهایی همچون «پرونده محرمانه لس آنجلس» به کار می گیرند تا داستانی جذاب را روایت کنند. داستانی که تماشای آن در مدت زمانی بیش از دو ساعت نیز جذاب و هیجان انگیز است. یکی از این شخصیت ها کارآگاهی فاسد به نام «جک وینست» با بازی کوین اسپیسی است که یک پلیس خوش سر و زبان است و با مجله ای همکاری می کند که کار آن چاپ عکسهای غیراخلاقی افراد مشهور است. دیگری ماموری خشن و قلدر به نام «باد وایت» با بازی راسل کرو است که در کودکی خاطره ای تلخ از کتک خوردن مادرش توسط پدر در ذهنش نقش بسته و حالا این مساله سبب شده تا بشدت نسبت به حقوق زنان حساس باشد. اکسلی کارآگاه دیگر این مجموعه است که نقش او را «گای پیرس» ایفاء می کند. او فرزند یک پلیس افسانه ای در اداره پلیس لس آنجلس است که سالها پیش کشته شده است. طی درگیری میان افسران پلیس با زندانیان در شب کریسمس، او علیه یکی از پلیس های مقصر شهادت می دهد و این مساله باعث اخراج او از اداره می شود. اخراجی که روز بعد با قتل آن افسر پلیس ماجرا را پیچیده تر می کند. کارگردان محرمانه لس آنجلس برای ساخت فیلمی جذاب چند تمهید مختلف را به کار برده است. مساله اول تعریف آدمهایی با انگیزه های متفاوت و اهداف مشترک است. این مساله ای است که سبب می شود شخصیت های مختلف داستان از چند مسیر به سوی یک هدف بروند و روایت موازی این راههای مختلف است که قصه را جذاب و پر کشش می کند. تمهید دیگر فیلمساز خلق شخصیتی خیالی با نام «رولفو توماسی» در داستان است. شخصیتی که به نظر می رسد وجود خارجی دارد و عده زیادی به دنبال آن هستند اما در نهایت مشخص می شود چنین شخصی وجود خارجی ندارد و تنها نامی برای سرکار گذاشتن افسران پلیس است. نکته قابل توجه دیگر این است که آدمها در این فیلم همواره به دنبال فریب یکدیگر و استفاده از موقعیت های پیش آمده هستند. به عنوان نمونه می توان به مساله اعتراف دختری اشاره کرد که اسیر عده ای از مردان خلافکار بوده و در زمان بازجویی با اطلاعات اشتباهی که می دهد باعث تغییر مسیر پرونده می شود. تمهید دیگر هنسان در این فیلم استفاده از چند شخصیت ظاهرا حاشیه ای است. دادلی رئیس پلیس، لین براکین زنی تنها و هاش هاش خبرنگاری که ناشر مجله ای است که با انتشار عکسهای خصوصی افراد روزگار می گذراند، سه شخصیت محوری فیلم هستند. یکی از درخشان ترین کارکردهای حضور این شخصیت ها استفاده دادلی از باد وایت برای کشتن اکسلی است. بخش دیگر ماجرا قتل هاش هاش به دست دادلی است و البته حضور لین براکین هم یکی از همان حلقه های اتصال است که ماجراهای مختلف و شخصیت های گوناگون را به هم پیوند می دهد. پرونده محرمانه لس آنجلس با تصاویری از شهر لس آنجلس آغاز می شود. شهری برای تفریح، برای زندگی و برای پول در آوردن، اما بلافاصله به تصاویری از پشت صحنه زشت این شهر پیوند می خورد و چهره حقیقی پنهان شده در پس این ماجرا را روایت می کند. چهره ای که چندان مهربان و دوست داشتنی هم نیست. فیلم در سال 1998 برنده دو اسکار برای بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای کیم بسینگر شده است که البته به این مساله می توان نامزدی جایزه اسکار را نیز در رشته های: بهترین تدوین، موسیقی، فیلمبرداری، صداگذاری و طراحی صحنه را هم اضافه کرد. این فیلم تاکنون 68 جایزه مختلف در جشنواره های گوناگون کسب کرده و هنوز هم نمونه خوبی از یک فیلم جذاب و پر کشش است. شاید آنچه که سبب می شود این فیلم در تماشای چند باره نیز جذاب به نظر برسد تعلیق هایی است که مخاطب را نیز به کمک می طلبد و باعث می شود او خود در حل این پازل گیج کننده مشارکت کند. پازلی که دانه آخر آن تنها جایی پیدا می شود که گلوله اسلحه اکسلی کار دادلی را یکسره می کند!

نویسنده: رضا استادی

منبع: جام جم

در حوالی سالهای 1950، نیروی پلیس لوس آنجلس دچار فساد زیادی شده است و شهر پر از دزدان، جنایتکاران و آدمکشان است. در این زمان سه کاراگاه که هرکدام دارای روشها و تاکتیکهای متفاوتی هستند، سعی دارند تا از این فساد پرده برداشته و به پرونده کشتار مشتریان یک کافی شاپ رسیدگی کنند.

محرمانه لس آنجلس در واقع رمانی به قلم « جیمز آلوری » بود که در سال 1990 منتشر شد و در سال 1997 توسط برایان هلگلند اقتباس شد و کرتیس هانسون آن را به فیلم برگرداند.

این فیلم با حال وهوایی نزدیک به فیلمهای کلاسیک خود مشخص است که داستان قوی و استواری پشت آن است، و این داستان بدون لکنت بیان می شود. محرمانه لس آنجلس فیلمی قابل توجه است که براحتی نمی توان از کنارش گذشت.

روایت بسیار زیبا و پراخت عالی ست. بازیها در بالاترین سطح خود و یک کارگردانی مثال زدنی از کورتیس هنسون. تنها بدشانسی فیلم این بود که در سال اکران فیملی مانند تایتانیک که هوش از سر همه برده بود عرضه شد.

۱-محرمانه لس آنجلس فیلمی جنایی-معمایی است.از یک سو دنیای آدم بدها را واکاوی می کند و از سویی دیگر سعی دارد معمای قتلی را بگشاید که سرانجام به افشاگری می رسد.

۲-فبلمنامه از چند پیرنگ متفاوت تشکیل شده که در پایان همگی به هم می پیوندند.اولین پیرنگ حکایت درگیری پلیسها در اداره پلیس با مکزیکیها است.در همین اولین پیرنگ که شخصیتهای اصلی داستان که قبلا معرفی شده اند به نوعی افشاگری می رسند.دومین پیرنگ کشف معمای قتل دوست پلیس بادوایت(راسل کرو) است.این پیرنگ ابتدا به تنهایی توسط بادوایت(راسل کرو) جان تازه ای می گیرد و سپس با کمک اد اکسلی (گای پیرس) به پایان می رسد.در این میان یک زیر پیرنگ نیز به چشم می خورد:ماجرای فساد در هالیوود. همین پیرنگهای تو در تو و نحوه جمع بندی آنها است که فیلمنامه را واجد کلاس و عیار متفاتی ساخته است.

۳-پرداخت شخصیت در فیلمنامه این فیلم در اوج است.هر شخصیت به مدد خصلتهای سایر شخصیتها کامل می شود. اد اکسلی (پیرس) سیاس و آرمانخواه در کنار باد وایت(راسل کرو) عمل گرا است که به موفقیت می رسد.در کنار این دو شخصیت جک وینسنت (کوین اسپیسی) سرخوش را هم داریم.سرخوشی او به فیلم سر و شکلی داراماتیک می دهد.او آدمی اهل معامله است.اما هم اوست که معما را حل می کند و....

۴-فکر می کنم از یک نظر گاه فیلم وامدار محله چینی ها است.در آن فیلم پولانسکی سعی میکند به ریشه های فساد در شهر لس آنجلس بپردازد.او به تماشاگر خود نشان می دهد این شهر وامدار چه آدمهای تبهکاری است.اصلا نطفه این شهر با تبهکاری بسته شده.اینجا در محرمانه... نیز با فساد در تمامی ارکان این شهر روبرو ایم. از پلیس گرفته تا کارخانه رویاسازی.

۵-با همه مانوری که روی شخصیت اد اکسلی(گاری پیرس) و باد وایت(راسل کرو) وجود دارد اما بازی منحصر به فرد کوین اسپیسی در نقش جک وینسنت پلیس سر خوش این فیلم فراموش ناشدنی است.چشمان او در هنگام ادای کلمه رولو توماسی از یاد نمی رود...

6- سکانس پس از درگیری در کلانتری در فیلم محرمانه لس آنجلس در اتاق رئیس پلیس که پلیسهای خطاکار توسط دادستان و رئیس پلیس و معاونش بازجویی میشوند نحوه برخورد باد وایت(راسل کرو) اد اکسلی (گای پیرس) و جک وینسنس(کوین اسپیسی) با سوالاتی که از آنها میشود و دیالوگهای هوشمندانه و بازیهای درخشان بازیگران این سکانس را به یک نمونه کم نظیر از پرداخت صحیح شخصیتها بدل کرده که میتواند بسیار مورد استفاده علاقمندان بازیگری و به خصوص فیلمنامه نویسی قرار گیرد.

نوشته: سیامک عباسپور