برندگان شصت و نهمین دوره جشنواره ونیز معرفی شدند

کیم کی دوک فیلمساز برجسته کره ای، شیر طلای شصت و نهمین دوره جشنواره ونیز را از آن خود کرد.

«پی یتا» هجدهمین ساخته کیم کی دوک که فیلم های ستایش شده ای چون «بهار تابستان، پائیز، زمستان و باز بهار» و «چوب گلف»(3- Iron) را در کارنامه دارد، داستان مردی را بازمی گوید که وظیفه اش ستاندن قرض هایی است که کارگران فقیر باید با بهره فراوان پس بدهند و زمانی که قادر به انجام این کار نیستند، این مرد آنها را از لحاظ جسمی ناقص می کند تا از حق بیمه بهره مند شوند و بدهی شان را بدهند. این میان یک زن خود را به عنوان مادر او معرفی می کند و سعی دارد اعتماد این مرد خشن را جلب کرد و احساسات او را بارور کند...

فیلم تازه کیم کی دوک، پس از یک دوره طولانی درمان در بالای کوه(زندگی سه ساله بدون آب و برق در منطقه ای دورافتاده برای پس دادن تاوانی که او گمان می کرد به هنگام فیلمبرداری رویاها بر اثر اشتباهش می توانست موجب مرگ بازیگرش شود) فیلم باز خشونت آمیزی است که این بار میزان خشونت فیلم در نیمه اول از حد معمول فیلم های او فراتر می رود و بسیار تکان دهنده است، و در نیمه دوم، این خشونت با عشق و احساسات تلطیف می شود.

کیم کی دوک در جلسه مطبوعاتی فیلم این مرد را نمادی از سرمایه داری دانست که فقرا را زیر چرخ خود له می کند.

کیم کی دوک گفت که در دوران جوانی یک کارگر بوده و فیلم را در همان محلی که کارگری می کرده، فیلمبرداری کرده است.

شیر نقره ای برای کارگردان مرشد

فیلم مرشد شیفتگی مردی دچار اختلال را بیان می کند که به شیوه ای شاید شرقی به رابطه ای مرید و مرادی متوسل می شود.

مرشد پل تانس اندرسون با آن که در حد شاهکارهای این فیلمساز جوان نبود، اما به یکی از مورد توجه ترین فیلم های جشنواره امسال بدل شد و توانست جایزه بهترین کارگردان را برای پل تامس اندرسون به ارمغان بیاورد.

فیلم داستان شیفتگی یک مرد دچار اختلال را بیان می کند که به شیوه ای شاید شرقی به رابطه ای مرید و مرادی متوسل می شود.

دو بازیگر فیلم، فیلیپ سیمون هافمن و جوآکین فونیکس، همان گونه که انتظار می رفت بخاطر بازی شگفت انگیزشان در فیلم مرشد، به طور مشترک جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کردند. هافمن در لحظه های آخر برای دریافت جایزه خود و فونیکس، به ونیز آمد و به سرعت خود را از فرودگاه به محل برگزاری مراسم رساند. او همین طور به نیابت از پل تامس اندرسون جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرد.

جوایز دیگر

جایزه بهترین بازیگر زن به حداث یارون به خاطر بازی در فیلم اسرائیلی «خلاء را پر کن» تعلق گرفت. این فیلم داستان دختر نوجوانی را باز می گوید که در خانواده ای به شدت مذهبی، در رویای ازدواج با مردی است اما با مرگ خواهر او به هنگام زایمان، همه چیز تغییر می کند و حالا باید با شوهر خواهرش ازدواج کند....

جایزه ویژه هیئت داوران هم به فیلم «بهشت: ایمان» ساخته اولریش سیدی از اتریش رسید که قسمت دوم سه گانه خود را در جشنواره ونیز عرضه کرده بود. بخش اول این سه گانه در جشنواره کن امسال به نمایش درآمد و جنجال برانگیز بود.

جایزه بهترین فیلمنامه به اولیویه آسایا برای فیلم «بعد از ماه مه» تعلق گرفت. این فیلم که داستان دانشجویانی انقلابی پس از ماه مه 1968 را بیان می کند، در واقع به شکلی خاطرات این فیلمساز است که برای سال ها به عنوان منتقد فیلم برای مجله معروف کایه دوسینما مقاله می نوشت.

در جشنواره ونیز امسال که با مدیریت آلبرتو باربرا برگزار شد، هجده فیلم برای دریافت شیر طلا با هم رقابت کردند.

ریاست هیئت داوران جشنواره امسال به عهده مایکل مان فیلمساز برجسته آمریکائی بود و مارینا آبراموویچ، لئاتیتیا کاستا، پیتر هو سان چان، آری فولمن، متیو گارونه، اورسالا مه یر ، سامانتا مورتون و پابلو تراپرو او را در این داوری همراهی کردند.

بخش افق ها

جایزه بهترین فیلم بخش افق های امسال که فیلم «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری هم در آن حضور داشت، به فیلم SAN ZI MEY ساخته وانگ بینگ محصول مشترک هنگ کنگ و فرانسه تعلق گرفت.

امیر نادری فیلمساز ایرانی مقیم آمریکا یکی از داوران این بخش بود.

------------

منبع: بی.بی.سی