نقد و بررسی 2014: The Wonders (عجایب)

«آلیس رورواچر»، کارگردانی که فیلم نخست اش «کالبد آسمانی/Corpo Celeste» بسیار مورد تحسین قرار گرفت، با داستانی ملایم، شوخ طبع و شیرین درباره ی بزرگ شدن به جشنواره ی کن آمده است. فیلم او اثری سرزنده و با جزئیاتی سرگرم کننده است که در دهکده ای در شمال ایتالیا اتفاق می افتد. جذابیت در فیلم وجود دارد، اگرچه کمی هم احساساتی گری و سرهم بندی کاری در آن است و قدرت احساسایی واقعی را که خیلی ها از رورواچر توقع داشتند به نمایش نمی گذارد. فیلم نسبتاً آنقدر به کلیشه های طرح داستانی وابسته است که می تواند در یک رقابت بین فیلم های تلویزیونی برنده شود.

شاید انتخاب عنوان «عجایب/ The Wonders» برای نام فیلم به معجزات طبیعی اعلام نشده ای اشاره دارد که در هر خانواده ای وقتی فرزندان بزرگ شده و پا به دوران نوجوانی می گذارند و آماده ی این می شوند که خود به بزرگسالانی مستقل از پدر و مادرشان تبدیل شوند، اتفاق می افتد.

جلسومینا (ماریا الکساندرا لونگو) دختری در اوایل نوجوانی است که بین چهار دختر خانواده، بزرگترین فرزند است. آنها بچه هایی هستند که بایستی سخت کار کنند و در کارهای مزرعه ی کوچک و متزلزل و بی نظم شان که محصول اصلی اش عسل است به خانواده کمک کنند. جلسومینا بایستی به پدر غرغرویش (سم لوویک) در کار برداشت کندوها و امور آزمایشگاهی مربوط به تولید عسل کمک کند. یک سانتریفیوژ عسل را دور خود می چرخاند تا غلظت مناسب به دست بیاید. سپس آن را داخل سطل های پلاستیکی و بعد هم داخل شیشه می ریزد. بچه ها همیشه از اینکه اگر یک وقت یادشان برود سطل را به موقع عوض کنند و عسل روی کل زمین بریزد چه اتفاقی می افتد، وحشت دارند، این فاجعه ای است که مخاطب هم طبیعتاً توقع پیش آمدن آن را دارد.

جلسومینا دارد بزرگ می شود. او کم کم در کل خانواده بیشتر شبیه به یک شخصیت مسئولیت پذیر به نظر می آید. اوست که درباره ی اختلال فرو ریختن کندوها که باعث کشته شدن زنبورها شده و همچنین برای اثر سوء آفت کش های مزرعه ی کناردستی نگران است.

یک صحنه نشان می دهد که او نمی تواند در برنامه ی شنای نامرتب خانوادگی شرکت کند. او که دختری بافکر و آگاه است از آنها جدا می ماند و می داند که کار دیگری است که او بایستی انجام بدهد، یک رفتاری که بیشتر نشانه ی بزرگسالی باشد. بعداً زمانی که زنبوری پلک چشمش را نیش می زند، جلسومینا به شدت درباره ی اینکه ظاهرش چطور شده ، نگران است، گرچه نمی تواند دلیل واقعی این اتفاق را با خواهرانش در میان بگذارد.

دو اتفاق عجیب رخ می دهند. پلیس و سازمان خدمات اجتماعی به این خانواده پیشنهاد پول می دهند تا به دنبال یک پسر ۱۴ ساله بگردند که طبق دستور مراجع قضایی بایستی در یک برنامه ی بازپروری خانوادگی شرکت کند. اما او یک پسر است و ممکن است روی دخترها که به شدت تأثیر پذیرند اثر سوء و مخرب داشته باشد.

اتفاق عجیب دیگر این است که به این خانواده پیشنهاد می شود در یک رقابت تلویزیونی ابلهانه که برای کشاورزهای محلی تدارک دیده شده شرکت کنند تا جایزه بهترین محصول را به خود اختصاص بدهند. همگی هم باید طبق آداب و رسوم ایتالیای شمالی رفتار کنند. جلسومینا از دیدن بازیگر زن زیبایی که میزبانی برنامه را بر عهده دارد متحیر می شود، بازی افتخاری کوتاهی از «مونیکا بلوچی» در کشور زادگاهش.

خود مسابقه به شکلی جذاب دارای ویژگی های سوررئال است و عناصر متحیر کننده ای هم در آن وجود دارند: کشاورز قول می دهد برای دخترهایش یک شتر بخرد. منظورش یک شتر اسباب بازی است؟ نه. خواهر کوچک جلسومینا، مارینلا با سادگی از مادرش می پرسد: "وقتی من ۶۰ سالم باشه تو مُردی؟". مادر با شادابی جواب می دهد:"بله. حالا گوجه فرنگی ها رو پوست بکن."

«عجایب» فیلم سرگرم کننده و تأثیرگذاری ست اما فوق العاده نیست.

منبع: سایت نقد فارسی

مترجم: الهام بای