دانلود و بررسی فیلم پر سر و صدای Prometheus / جدیدترین ساخته ریدلی اسکات و پیش درآمدی بر فیلم «بیگانه»

جون 2012--اکشن، ترسناک، علمی تخیلی -- 124 دقیقه--R-

کارگردان :Ridley Scott 

نویسنده : Jon Spaihts, Damon Lindelof

بازیگران: Noomi Rapace, Logan Marshall-Green ,Michael Fassbender

خلاصه داستان :

داستان فیلم در مورد دانشمندانی است که پس از تحقیقاتشان به علائم خاصی می رسند ، که از نوعی رابطه بین زندگی بر روی زمین و انسان و موجودات سیاره و کهکشان های دور خبر میدهد . آنها با سفینه ای به نام Prometheus برای بررسی زندگی موجودات بیگانه سفری دراز رو آغاز می کنند. در مقصد ، آنها با ترسی مواجه می شوند که نه تنها آنها، بلکه کل بشریت رو تهدید می کند .

در سال 1979، فیلم های علمی تخیلی موفقیت های بسیاری داشتند، اما این رونق، بیشتر متوجه فیلم های سرگرم کننده و نچندان عمیقی همچون "جنگ های ستاره ای" بود. در آن سال ریدلی اسکات، فیلم «بیگانه» را ارائه داد. فیلمی به مراتب سیاه تر و ترسناک تر از سایر فیلم های علمی تخیلی آن دوران که به دلیل فضا و تم کاملا "نو" و "دست اول" خود، اثری متفاوت به شمار می آمد اما متاسفانه بازار آن روزهای سینمای جهان، هنوز آمادگی لازم برای هضم این اثر سینمایی جدید را نداشت. بعدها فیلم سال 1979 ریدلی اسکات به چنان سمبلی تبدیل شد که دنباله های ساخته شده بر فیلم بیگانه، در مقایسه با نسخه اصلی، آثاری به مراتب کم مایه تر به نظر می آمدند. شاید برجسته ترین فیلمی که به عنوان دنباله برای فیلم اسکات ساخته شد، همانی باشد که جیمز کامرون پشت دوربین آن قرار گرفت. اما پس از قسمت دوم فیلم بیگانه، ساخته جیمز کامرون که آن نیز اثری ارزشمند به حساب می آید، فیلم های «بیگانه 3» و «رستاخیز بیگانه» این برند موفق را تا حد امکان تضعیف کردند. پس از آن هم فیلم «بیگانه علیه غارتگر» تیشه نهایی را به ریشه اثری زد که ریدلی اسکات بوجود آورنده آن بود.

اما وقتی ریدلی اسکات دوباره تمایل خود برای ساخت دنباله ای دیگر از فیلم بیگانه را اظهار کرد، اینبار دیگر مطمئن بودیم که با دنباله ای تکراری و سست روبرو نخواهیم شد. تاکید اسکات مبنی بر وجود هسته ای مشترک بین فیلم خود و بیگانه اصلی، ما را بیش از پیش به این فیلم امیدوار کرد. Prometheus پیش در آمدی است بر سری فیلم های بیگانه، که علیرقم داشتن داستانی کاملا مستقل، نکاتی را هم برای دنبال کنندگان این سری فیلم ها را بیش از پیش روشن می کند.

آیا Prometheus گوهری ارزشمند از مجموعه فیلم های بیگانه است که عدم موفقیت دنباله های بیگانه در 25 سال گذشته را یک تنه جبران می کند؟ پاسخ به این سوال بستگی به میزان انتظاری دارد که شما از این فیلم دارید!

Prometheus محصولی بدون اشکال نیست اما خوشبختانه این را هم باید بگوییم که بیشتر این اشکالات نه به خاطر وجود کلیشه های این ژانر یا حرکت فیلمساز در مسیر امن اما تکراری گذشته، بلکه با خاطر جاه طلبی های فیلمساز برای رسیدن به نهایت کمال در فیلم خود است. Prometheus نمایانگر مسیری نا متعارف و عجیب، از روشی است که برای ساخت یک فیلم می توان بکار برد. من ناخودآگاه حین تماشای این فیلم، به یاد فیلم Tree of Life افتادم. ریدلی اسکات موقعیت های جدید و ایده هایی نو را در این فیلم پیاده کرده است، هر چند این ایده ها گاهی کارایی لازم را ندارند، اما هیچ گاه نمی توانند باعث شود ما فیلم را اثری جالب توجه ندانیم. Prometheus بیش از آنچه که تصور می کردم اثری متفکرانه است و از این بابت بسیار خوشحالم. این فیلم، اثری به مراتب سنگین تر از عموم فیلم های علمی تخیلی در ژانر ترسناک، هیجانی و ماجرایی می باشد. وجود صحنه های دلهره آور مربوط به هیولا ی فیلم، با بالا بردن آدرنالین خون، فیلم را از افتادن در ورطه پرحرفی و کسالت نجات می دهد.

متاسفانه ایده های Prometheus بیش از حد جاه طلبانه هستند. تمرکز اصلی فیلم، بر روی تئوری های پیچیده ای است که در سر فیلمساز وجود دارد و همین تمرکز فیلم برای پردازش هر چه بیشتر این ایده ها، باعث شده شخصیت های انسانی فیلم، در مرتبه دوم اهمیت قرار گیرند. حتی مهم ترین کاراکتر های انسانی فیلم در بهترین حال،ت شخصیت هایی دو بعدی پیدا کرده امد. اوضاع درباره شخصیت های نقش دوم بدتر است و گاهی تنها اشاره ای به کاراکتر آنها در فیلم می شود. نکته دیگری که فیلم سعی در توضیح آن دارد، چگونگی پیدایش کاراکتر هیولا مانند «بیگانه» فیلم است. هر چند، فیلمساز توجه به این مساله را در درجه چندم اهمیت قرار می دهد اما این مورد و موارد دیگری باعث می شود که بتوانیم فیلم سال 1979 را دنباله ای برای Prometheus محسوب کنیم. نتیجه گیری پایانی Prometheus به نحوی است که دقیقا با ابتدای فیلم بیگانه 1979 همخوانی دارد و اگر قسمت دومی از Prometheus در کار نباشد، می توان این دو قسمت را به همراه فیلم جیمز کامرون، یک سه گانه موفق برای بیگانه محسوب کنیم.

بخش اصلی Prometheus طی هفته های پایانی سال 2093 اتفاق می افتد. 17 فضانورد سفینه Prometheus ، هنگامی که به مقصد خود می رسند از خواب مجازی بیدار می شوند. مقصد آنها سیاره ای است مخروبه مانند که به دور مدار ستاره ای شبیه خورشید در حال گردش است و گمان می رود می توان نشانه هایی از حیات را در آن پیدا کرد. ماموریت اصلی سفینه، جستجو برای پیدا کردن خالق هستی، و پرسیدن این سوال ایتدایی از او می باشد: واقعا چرا این جهان را آفریدی؟! اگرچه این ماموریتی است که سفینه به خاطر آن اعزام شده است اما اکثر ساکنین این فضاپیما، دلایل شخصی خود را برای این جستجو دارند.

دانشمندان ارشد Prometheus دو نفر با نام های الیزابت شاو و چارلی هالووی هستند. دانشمند دیگری با نام مردیت ویکرز (با بازی چارلیز ترون) مسئول این است که اگر بیگانه ای در فضا پیدا شد، از هر گونه عدم تماس یا تهدید وی برای اعضای سفینه اطمینان حاصل شود. کاپیتان کشتی "جانک" نام دارد و اوقات خود را با نظارت بر کار تیم اعزامی برای جستجو در فضا از طریق اتاق کنترل می گذراند.

نتایج اولیه تیم اکتشاف و جستجو غارها و کانال هایی زیرزمینی در سیاره را نشان می دهد. آنها همچنین موفق به کشف جسدی غول پیکر از یک موجود شبه انسان می شوند اما اثری از هیچ موجود زنده ای یافت نمی شود. البته اوضاع به سرعت تغییر می کند و گونه ای خطرناک از حیات برای اعضای سفینه ظاهر می شود.

اگر تنها و تنها یک عنصر، حلقه گمشده فیلم Prometheus باشد، آن را باید نبود یک ستاره، به عنوان بازیگر یا قهرمان اصلی فیلم بدانیم. نقش آفرینی بازیگران اصلی فیلم، کوچکترین ارتباطی با جالبترین و جذاب ترین قسمت های فیلم Prometheus ندارند. Prometheus درباره حل کردن معمایی از طریق چسباندن تکه های مختلف یک پازل است که نه تنها منشاء تولد موجود بیگانه مرگ آور فیلم کشف را کشف می کند، بلکه انگیزه اصلی اعضای سفینه LV-426 (که البته بعدا نام آن را متوجه می شویم) از این سفر را معلوم می کند. فیلم هم هر چند پایانی باز دارد اما به هیچ عنوان نمی توان آن را فیلمی غیر کامل دانست.

تماشای Prometheus به صورت سه بعدی این نکته را به من یاداوری کرد که ساخت یک فیلم از ابتدا به صورت سه بعدی، آن هم توسط کارگردان خبره ای مانند ریدلی اسکات، تا چه حد می تواند با تبدیل یک فیلم از دو بعدی به سه بعدی (که این روزها زیاد اتفاق می افتد) متفاوت باشد. نسخه سه بعدی Prometheus چنان عمقی بدون از دست رفتن جزئیات به به صحنه های فیلم می بخشد که هیچ کدام از سه بعدی های های تبدیل شده از روی نسخه دو بعدی توان نزدیک شدن به آن را هم ندارند. Protagonists بعد از فیلم های «آواتار» و «هوگو» سومین فیلمیست که به ما ثابت می کند هزینه کردن برای ساخت فیلمی سه بعدی از روی اصول (و نه فقط برای کسب فروش بیشتر) می تواند باعث در نظر گرفت جایگاهی محکم برای سینمای سه بعدی از سوی ما شود. متاسفانه تاکنون تنها کارگردانانی مانند جیمز کامرون، مارتین اسکورسیزی و حالا ریدلی اسکات بوده اند که توانسته اند نردبانی قابل اتکا برای ورود به حیطه سه بعدی در اختیار سینما قرار دهند. protagonists توقع شما را برای تماشای فیلم های آتی به صورت سه بعدی بالا خواهد برد و پرداخت پول بیشتر جهت تماشای این فیلم به صورت سه بعدی قطعا ارزش اش را دارد.

بدون شک Prometheus یک فیلم بازیگر محور نیست و تعداد لحظات بسیار انگشت شماری در فیلم وجود دارد که یک بازیگر بتواند امکان خودنمایی پیدا کند. Noomi Rapace بازیگری است که بیش از سایرین فرصت حضور در صحنه را پیدا کرده است. او در این فیلم نقشی به طور کامل متفاوت از فیلم «دختری با خالکوبی اژدها» ایفا می کند. شخصیت وی چنان ناملایماتی را در طول فیلم تحمل می کند که در این باره، حتی از کاراکتر زن اولین بیگانه نیز پا را فراتر می گذارد. کاراکتر الیزابت که Noomi Rapace نقش آن را ایفا می کند، منعطف ترین شخصیت فیلم است. ما در طول فیلم متوجه نکاتی از دوران کودکی این کاراکتر می شویم، می فیهمیم که انگیزه اصلی وی برای این سفر اکتشافی چه بوده است و به قدرت و اراده این زن احترام می گذاریم.

پیش بینی بزرگترین مشکلی که Prometheus در هنگام اکران باید بر آن فائق آید، کار چندان سختی نیست. بزگترین مشکل این فیلم آن است که باید تماشاگر را به نحوی مجاب کند که بلیط اثری علمی تخیلی، آن هم از نوع متفکرانه و بیشتر مناسب بزرگسالان را که از قضا پیش درآمد (و نه دنباله ای) بر فیلم 33 سال پیش «بیگانه» می باشد را خریداری کند. اگر بخواهم درباره جنسیت و نوع ژانر «علمی تخیلی» این فیلم صحبت کنم؛ من Prometheus را بسیار شبیه به فیلم «2001: یک اودیسه فضایی» اثر جاودان استنلی کوبریک می دانم و ابدا شباهتی بین این فیلم و آخرین نسخه بیگانه (بیگانه علیه غارتگر) نمی بینم. تماشاگران این حق را دارند که بدانند شاهد چه نوع فیلمی خواهند بود: Prometheus فیلمیست که بیشتر درباره اکتشافات و جستجوهای کیهانی برای فهم ریشه و دلیل وجود بشر می باشد و تاکید زیادی بر بر صحنه های اکشن یا لحظات ترسناک شوکه کننده ندارد (هر چند که فیلم خالی از این گونه لحظات هم نیست). این فیلم همچنین شباهتی به نسخه 33 سال پیش فیلم بیگانه هم ندارد و ریدلی اسکات، با آگاهی تمام، از تکرار کار خود (به جز در چند مورد جزئی) خودداری کرده است. کم بیراه نگفته ایم اگر بگوییم Prometheus بیش از آنکه شبیه «بیگانه» باشد، شبیه به دیگر اثر شاخص و بیادماندنی اسکات در ژانر علمی تخیلی، یعنی «بلید رانر» می باشد. عناصر و ایده های سازنده Prometheus هر چه که باشند، یک نکته مشخص است: جنس این فیلم با سایر آثار پر سر و صدا و پرفروش این روزهای داغ تابستان سال 2012 به طور کلی متفاوت است و این فیلم را می توان یک استثنا برای تابستان سال 2012 تلقی نمود. این فیلم از لحاظ جلوه های ویژه و صحنه های بصری خیره کننده، چیزی از آثار پرفروش این روزهای سینمای جهان کم ندارد اما سوال اساسی این است: آیا بینندگان این روزهای سینمای جهان، آمادگی تماشای فیلمی با فیلمنامه ای هوشمند که فکر (و نه چشم شما) را هدف گرفته و اکشن را در درجه بعدی اهمیت قرار داده است را دارند یا خیر؟!

مترجم: مهدی افشارها
منبع : سایت نقد فارسی