دانلود و بررسی فیلم The Great Dictator (دیکتاتور بزرگ)

کارگردان :Charles Chaplin 

نویسنده : Charles Chaplin

بازیگران: Charles Chaplin, Paulette Goddard and Jack Oakie

جوایز :

برنده اسکار:

-

نامزد اسکار:

بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه نویسی، بهترین بازیگر نقش اول مرد (چارلز چاپلین)، بهترین بازیگر مرد مکمل (جک اواکی) و بهترین موسیقی متن

خلاصه داستان :

بیست سال پس از جنگ جهانی اول در کشور تومانیا که در جنگ شکست خورده، دیکتاتوری به نام آدنوید هینکل به قدرت رسیده. او یک آریایی خالص است معتقد است یهودیان بایستی نابود شوند. در همین وضعیت سرباز یهودی که به علت حادثه در جنگ جهانی اول از این اتفاقات آگاه نیست در محله ای یهودی نشین مشغول به آرایشگری است...

DOWNLOAD FILM

چارلی چاپلین با موهای سیاه و کت و شلوار سیاه و عصای سیاه و پیراهنی سفید و با سبیل کوتاه و سیاه و ابروهای سیاه.... و در نهایت جذاب ترین عضو صورتش یعنی چشم ها.... سفیدی چشم چاپلین همیشه توی خاطره همه ما هست.شاید خیلی ها طرز راه رفتن او را بیشتر دوست داشته باشند که ادای دینی ست به لقب "ولگرد". ولی این جمله را که "چشم یک بازیگر مهمترین ابزار کاری اش محسوب می شود "، دلیلی بر ادعای خودم می دانم که چارلی در تمام فیلم هایش با چشم های سیاه و سفیدش با مخاطب حرف می زند،به خصوص در فیلم های صامتش.و از طرفی تیپ مخصوص او که برایش لقب ولگرد را به ارمغان آورد، با نقش هایی که ایفا کرده،کلمه ی ولگرد را در ذهن مخاطبان مبدل به واژه ای نمود مخصوص شخصیت هایی که هرچند در جامعه مقامی برای خود ندارند ولی همواره دوست داشتنی هستند! او برای نخستین بار در تیپ ولگرد،در کمدی "مسابقه ی اتومبیل رانی در ونیز" ظاهر می شود.

فیلم "دیکتاتور بزرگ" نخستین فیلم ناطق چارلی چاپلین است که در سال 1940 اکران شد.همچنین نخستین فیلمی است که در سه رشته ی بازیگری، تهیه کنندگی و کارگردانی، نامزد دریافت جایزه ی اسکار می شود.داستان این فیلم بین جنگ جهانی اول و دوم اتفاق می افتد و طبیعی ست که مخاطب جدا از موضوع جنگ که پس زمینه ی فیلم است، جزئیات و فضای موجود در یک کشور درگیر جنگ را به طور طبیعی حس می کند. با این تفاوت که این یک فیلم کمدی است و دارای طنزی آکنده از نحوه ی نگرش کارگردان به اشخاص درگیر در جنگ.

چاپلین نمی خواهد چون دیگر فیلم هایی که درمورد شخصیت ها و تیپ های برجسته جامعه ساخته می شود (چون همشهری کین) وارد زندگی شخصی و روحیات درونی شخصیت شود.چرا که فشار و روحیه ی جنگی محیط، فرصتی برای بروز "من " نمی دهد.و همه چیز در بیرون و بدون اراده اتفاق می افتد.در واقع " من" حرفی برای گفتن ندارد.او محیط را به عنوان عنصر اصلی و تاثیرگذار،عنصری که می تواند انسان را تک بعدی و متمایز جلوه دهد، می داند.چاپلین گفته ی هگل را که" انسان شریف هرگز به اندازه ی کافی شریف نیست و هیچ تبهکاری هم تمام و کمال تبهکار نیست" در این فیلم پیاده می کند.اما همان طور که اشاره شد محیط را نیز در این جریان وارد کرده و به آدنوید هینکل،دیکتاتور این فیلم،که خود چارلی چاپلین این نقش را بازی کرده،اجازه ی بروز احساس را نمی دهد.زیرا که اطرافیان از او انتظار برخورد عقلانی و بر اساس قدرت دارند. فی الواقع در جنگ مجالی برای احساس نیست. و اولین پیامد این نگرش به وجود آمدن دیکتاتور است. البته در "دیکتاتور بزرگ" بحث بر چرایی بروز دیکتاتور نیست.بلکه به پیامدهای بعد از آن پرداخت شده است. در طرف مقابل،شخصیت ضد قهرمان یا همان قطب متضاد، مردی است که مغازه ی سلمانی دارد و چاپلین در نقش همیشگی اش،ولگرد ظاهر می شود. در جامعه ی دیکتاتوری قدرت همچون هرمی از مقام اول جامعه شروع شده و به زیر دست ترین افراد می رسد. در اینجا نیز مرد سلمانی جزو زیر دست ترین افراد است.هنگامی که او در منطقه ی جنگی حضور دارد،می بینیم که هر قدرتی اجرای دستورات را به زیر دست خود محول می کند و در نهایت به مرد سلمانی می رسد.شاید اگر کارگردان دیگری بود در این صحنه از مرد سلمانی یک قهرمان می ساخت که دنیا را نجات می دهد.اما چاپلین با نگاه رئالیستی خودش نشان می دهد که زیر دستها افراد ضعیفی هستند و برای همین همیشه پایین هرم می مانند. و نکته ی دیگر، که همانا برمی گردد به نگرش هگلی کارگردان، معروف ترین صحنه ی فیلم است. جایی که دیکتاتور همه ی افراد را بیرون کرده و چون مردی شروع به عشق بازی با معشوقه اش می کند! او با بادکنک کره ی زمین می رقصد. و مواظب است صدمه ای به آن نرسد! ولی در نهایت زمین می ترکد و بادکنک ترکیده در دستش آویزان می ماند. تصویر متشابه این،در مغازه ی سلمانی رخ می دهد.هنگامی که مرد سلمانی برای اینکه یاد بگیرد چگونه موی زنان را آرایش کند، بر موهای معشوقه اش تمرین می کند.اما طبق عادت، شروع به تیغ زدن صورت زن می کند!

تصاویر دیگری که همه و همه نشان از واقعیت جنگ و اقشار مختلف درگیر در جنگ هستند، فضای فیلم را تبدیل به دو قسمت بزرگ و کوچک می کند!که در هر دو قسمت چارلی چاپلین حضور دارد:یکی در نقش دیکتاتور و دیگری در نقش مرد سلمانی....

نوشته: لیلا نوروزی

فیلم دیكتاتور بزرگ(1940)، نخستین فیلم كاملا ناطق چاپلین بود كه در اوضاع نابسامان جهانی در دهه چهل، اثری ضد نازی بود. این فیلم در مورد دیكتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی آدنوید هینكل، دیكتاتور كشور خیالی تامانیا است كه دست به قتل عام یهودی ها می زند و اروپا را درگیر جنگ می كند. برخی این فیلم را نپسندیدند و برخی جنبه سیاسی آن را جدی و برخی آن را به قدر كافی جدی نگرفتند. با این حال این فیلم از نظر تجاری محبوبیت فراوانی پیدا كرد و چاپلین را همچنان به عنوان یك ستاره در اوج نگاه داشت.

دیکتاتورها می‌میرند و قدرتی که از مردم می‌گیرند به مردم باز خواهد گشت.

در اواخر دهه 1930 بحران خطرناک جهانی به نقطه اوج خود نزدیک می شد. فیلم های نادری در این دوران برای عمیق تر شدن آگاهی طبقاتی ساخته می شدند. در سال 1940 كه نازی ها و فاشیست ها دنیا را عرصه تاخت و تاز خود می دیدند، چاپلین فیلم دیكتاتور بزرگ را در تقبیح آنان ساخت و البته منفور آنان نیز شد. شحصیت ولگرد که دربدری گمشده و بیگانه با سرنوشت خویش بود در "دیکتاتور بزرگ" به جایی رسید که نه تنها با خود، بلکه با سرنوشت بشریت روبرو شد.

چاپلین در فیلم نقش سربازی را بازی كرد كه به اشتباه و تنها به دلیل شباهت ظاهری با دیكتاتور معروف (( آدونید هینكل )) به جای او قرار می گیرد و اینگونه اعمال هیتلر و موسولینی را به سخره می گیرد.

شخصیت سازی دوگانه در فیلم، تنها راهی بود که به وسیله آن "چاپلین" می توانست مقابله مستقیم ولگرد و "هیتلر" را نشان دهد و در عین حال به وجود پیوندی میان آنها اشاره کند. "هیتلر" در این فیلم، پوچ و بی معنا، اما انسان بود، یک پدیده اجتماعی قابل فهم. رویدادهایی که سبب می شد تا سلمانی یهودی جای "هیتلر" را بگیرد، خصلتی فانتزی داشتند، اما سخنرانی پایان فیلم، "چاپلین" را وامی داشت تا از فانتزی و شخصیت سازی داستانی فراتر رود.

چاپلین در پایان دیكتاتور بزرگ بیانیه ای را می خواند كه به نوعی بیانیه خودش در ارتباط با نگاهش به دنیا و انسان هاست. چارلی چاپلین در حقیقت نماد وجدان بیدار انسانی قرن بیستم است كه همچون چارلز دیكنز بزرگ، فقر، بدبختی، بی عدالتی و ظلم را به چشم دیده و از آن می نالد. چاپلین درد كشیده، كه دیگر تاب تحمل بی عدالتی را ندارد، زبانی بهتر و گزنده تر از طنز پیدا نمی كند و با تیغ تیز آن به تمام ثروتمندان، دیكتاتوران و سایر كسانی كه دنیای صنعتی آن ها را به خواب خرگوشی برده، زخم می زند. تا شاید برخیزند و به دنبال نسیمی از انسانیت بروند.

"ما همه می خواهیم به هم کمک کنیم. ما می خواهیم با خوشبختی کنار هم زندگی کنیم، نه با فقر و بدبختی. ما نمی خواهیم از هم متنفر باشیم، در این دنیا برای همه ما جا هست. زمین بسیار سخاوتمند است و می تواند به همه ما غذا بدهد. می شود زندگی آرامی داشت، ولی ما از مسیر منحرف شده ایم. حرص و طمع، روح اکثر انسان ها را زهر آگین کرده، به دور دنیا دیواری از نفرت کشیده و ما را غرق فساد و تباهی کرده است.

ما به سرعت پیشرفت کرده ایم، ولی پیشرفتی که مثل زنجیر دست و پای ما را بسته است. ماشین به ما قدرت داده تا به همه چیز دست پیدا کنیم، اما صنعت ما را به خوشبختی بشر بدگمان کرده، ما زیاد فکر می کنیم و خیلی کم احساس می کنیم. ما بیشتر از ماشین به انسانیت احتیاج داریم و بیش از هوشمندی به محبت و مهربانی. بدون اینها زندگی خشن خواهد بود و همه چیز از دست خواهد رفت. فلاکتی که اکنون بر ما سایه افکنده نتیجه حرص و طمع انسان هاست و این حرص و طمع از تعالی بشر شکست خواهد خورد. نفرت انسان ها به پایان خواهد رسید، دیکتاتورها خواهند مرد و هر قدرتی که از مردم گرفته شده، به مردم باز خواهد گشت و تا زمانی که بشر زنده است؛ آزادی هم زنده خواهد بود."

منبع: فیلمگاه

دیکتاتور بزرگ ساخته ی چارلز اسپنسر چاپلین کارگردان و بازیگر صاحب سبک سینما و نماد سینمای صامت آمریکا می باشد.او در این فیلم به ایفای دو نقش کاملا متضاد میپردازد و علاوه بر کارگردانی و بازیگری عهده دار نویسندگی و تهیه کنندگی این اثر نیز می باشد(که نشانه ی شخصی بودن این فیلم است)فیلم محصول سال 1940 آمریکاست و در آن شرایط نابسامان جهانی اکران شده البته ساخت فیلم از اوایل سال 1939 که هنوز جنگ جهانی 2 آغاز نشده بود کلید خورد و مقامات آمریکایی ابتدا به فیلم اجازه ی اکران ندادند زیرا هم از خشم هیتلر در هراس بودند و هم نمیخواستند با نمایش یک فیلم ضد نازیسم در خاک کشورشان این تفکر را به وجود اورد که آمریکا طرفدار شوروی و کمونیست است.دیکتاتور بزرگ اولین فیلم کاملا ناطق چارلی چاپلین و نخستین فیلمی بود که در سه رشته بازیگری وکارگردانی و نویسندگی نامزد دریافت جایزه ی اسکار شد.همچنین این فیلم را به جرئت میتوان اولین فیلم ضد نازیسم تاریخ سینما به حساب آورد که منشا و آغازگر فیلمهای ضد نازیسم امروزیست.چاپلین بارها نشان داده که به عقاید کمونیستی گرایش دارد, او در سال 1944 بدلیل سخنرانیه ضد آمریکایی و طرفداری از اتحاد جماهیر شوروی به دادگاه احضار شد و وقتی در سال 1952 برای سفری به اروپا رفته بود مقامات آمریکایی دیگر اجازه ی بازگشت به او ندادند و چاپلین تا پایان عمر خود یعنی 1977 در سوییس زندگی کرد.

فیلم دیکتاتور بزرگ داستان زندگی آدنوید هینکل دیکتاتور کشور خیالی تامانیا را روایت میکند که دست به قتل عام یهودیان زده و اروپا را به جنگ و نزاع میکشد.آدنوید هینکل در فیلم در واقع همان آدولف هیتلر پیشوای آلمان نازی است با لباسهای نظامی و سخنرانی های پرشور! نشان حزب او به شکل ضربدر بوده که شباهت بسیار به صلیب شکسته دارد و افسران به او سلام نازی میدهند.چاپلین ایفاگر دو نقش کاملا متفاوت است از یک سو آدنوید هینکل پرخاشجو و مغرور و از سوی دیگر همان شخصیت چاپلینی,ولگرد آسمان جلی که به صورت یک آرایشگر یهودی بی آلایش نمود پیدا کرده که بدل آدنوید هینکل است.فیلم با نمایش صحنه هایی از جنگ جهانی اول آغاز میشود جایی که آرایشگر یهودی مشغول خدمت است که بر اثر حادثه ای به کما رفته و در دوره ی حکومت آدنوید هینکل به هوش می اید مورد آزار و اذیت افراد حزب نازی قرار میگیرد.(در طول فیلم چندین و چند بار بد رفتاری حزب نازی با یهودیان را نشان داده میشود).

فیلم دیکتاتور بزرگ به طور مستقیم حرکات و رفتار آدولف هیتلر را به باد تمسخر و ریشخند میگیرد.هیتلر در آلمان سخنرانی های جهانی بسیاری لنجام داده بود,سخنرانی های آتشین که با حرکات شدید سر و دست برای تاکید بر روی جملاتش همراه بود و هیتلر را میتوان جزو برترین سخنرانهای تاریخ بشمار آورد.چاپلین این موضوع را دستمایه ی طنز خود قرار داد هینکل هم در طول فیلم سخنرانیهای آتشینی ارایه داد او دستها و سرش را به طور مضحکی حرکت میدهد و به زبانی میانه انگلیسی و آلمانی سخنرانی میکند گاهی آنقدر با خشونت فریاد میزند که سخنانش نامفهوم میشود و فقط آوای کلمات آلمانی را در میاوردکه معنی خاصی ندارد و جالبتر آنکه فقط مترجم او که در سالن حضور دارد قادر به درک حرفهای اوست.چاپلین با این صحنه ها میخواهد بگوید که سخنرانی های هیتلر فقط از ذات خشن او سرچشمه میگیرد و حرفهایش برای جهانیان گنگ و بی معنی است تنها کسانی حرفهای او را میفهمند که نازیند.یکی دیگر از سکانسهای فیلم که یکی از سکانسهای جاویدان سینما هم هست و در آن هینکل همه ی افسران و کارگزارانش را از اتاق بیرون میکند و به بازی با معشوقه اش که بادکنکی شبه کره ی زمین است می پردازد او کره ی زمین را روی انگشتش می چرخاند با آن میرقصد و مراقب است تا صدمه ای به آن نرسد این سکانس که بیش از 2 دقیقه به درازا میکشد و با ترکیدن بادکنک به پایان می رسد, حرف برای گفتن بسیار دارد.به تماشاگر اینطور القا میشود که هیتلر دنیا را به بازی گرفته و سرنوشت جهانیان کوچکترین اهمیتی برایش ندارد گویی تصرف و حکمرانی بر جهان آرزوی اوست ترکیدن بادکنک در پایان سکانس این مطلب را متذکر میشود که هیتلر با کارهایش دنیا را به نابودی خواهد کشاند.

موسولینی هم در فیلم حضور دارد و بیشتر خصوصیات هاینکل در او نیز تعبیه شده.در قسمتی از فیلم که هینکل قصد تصرف کشور همسایه را دارد موسولینی برای مشورت و همراهی با او به قصر نازیها می آید رفتارها و تقابل این دو در فیلم به بهترین نحو نمایش داده شده است. دو دیکتاتور که هر کدام میخواهد خود را نسبت به دیگری برتر نشان دهد مثلا در صحنه ای از فیلم که این دو میخواهند با میخواهند با هم عکس بیاندازند هر یک میکوشد به نحوی پشت دیگری قرار گیرد تا با شکوه تر در عکس بیوفتد یا در سالن غذاخوری هر کدام تلاش میکنند سر میز بنشینند در واقع این دو در فیلم مانند دو کودک نمایش داده میشوند. یکی دیگر از سکانسهایی که مورد توجه قرار میگیرد سکانسی است که آرایشگر یهودی با آهنگ hangarian dance bahamas مشغول رقصیدن و اصلاح صورت مشتری خود است(چاپلین در این صحنه چنان زیبا رقصید و صورت اصلاح کرد که گویی این آهنگ را برای او و فیلمش ساخته اند)و مثلا قرار است با پایان آهنگ اصلاح صورت هم تمام شود ولی وقتی آهنگ به اتمام میرسد هنوز روی صورت مشتری کف و خمیر باقی مانده که این صحنه نظم و انضباط آلمان نازی را هجو کرده و آن را بی نظم نشان می دهد.در پایان فیلم آرایشگر یهودی که به قصر نازی ها آورده شده به همراه یکی از افسران خائن هاینکل فرار میکند و جالبتر آنکه خود هینکل به جای او توسط مامورینش دستگیر میشود.

جز چارلی چاپلین چه کسی میتواند رهبران 2 کشور را که یکی ابر قدرت زمان خود است را اینچنین به سخره گیرد.او در پایان فیلم سخنرانی کوتاهی میکند که به شرح زیر است:

دیکتاتورها می‌میرند و قدرتی که از مردم می‌گیرند به مردم باز خواهد گشت.

من متأسفم اما نمی‌خواهم امپراتور شوم کار من نیست. من نمی‌خواهم به کسی دستور دهم یا جائی را فتح کنم. من دوست دارم به همه کمک کنم اگر امکانی باشد: یهودی، بی‌دین، سیاه، سفید ما همه می‌خواهیم به همدیگر کمک کنیم نوع بشر چنین است. ما همه می‌خواهیم در شادی بشر زندگی کنیم، نه در رنج و بدبختی یکدیگر. ما نمی‌خواهیم از یکدیگر متنفر باشیم و همدیگر را تحقیر کنیم. در این دنیا اتاقی برای همه یافت می‌شود و زمین نیک غنی است و می‌تواند برای همه غذا تهیه کند...

چارلی چاپلین:همه ی تلاشم این بود که مردم بفهمند ولی همه خندیدند....

منبع: نازی سنتر

"چارلی چاپلین"، فیلم ساز بزرگی است که می توان به او و آثارش در هر دوره ای از تاریخ پرداخت و درس های بزرگی از فیلم های معروف و جهانی او گرفت. فیلم "دیکتاتور بزرگ" فیلمی خاص در کارنامه ی هنری اوست. شاید این فیلم را نتوان بهترین فیلم در کارنامه ی او دانست و مثلا به گمان من دو فیلم "جویندگان طلا" و "پسربچه"، فیلم های بهتری هستند. اما این فیلم ویژگی های خاصی را در خود دارد که آن را از دیگر فیلم های "چارلی چاپلین" متمایز می کند از جمله آن که اولین فیلم کاملا ناطق "چارلی چاپلین" در عرصه هنر است و در رده فیلم های صامت او قرار نمی گیرد.

فیلم با صحنه هایی از جنگ جهانی اول شروع می شود و "چارلی چاپلین" با هنر خود و حرکات خاصش، تکنولوژی و وسایل جنگی را به بازی می گیرد. یکی از صحنه های برجسته فصول آغازین فیلم جایی است که هواپیما وارونه می شود و "چاپلین" با حرکات خود جاذبه زمین را به بازی می گیرد و صحنه زیبایی را می آفریند. پس از آن که او به کما می رود و بعد از چند سال به هوش می آید ـ که به نظر خودش بر او چند هفته بیشتر نگذشته ـ ما از دید انسانی بی طرف به تماشای دنیایی می نشینیم که او در فیلم، نشانمان می دهد.

فیلم، اثری ضد نازی است که روایتگر دیکتاتوری اروپایی و در واقع تاریخچه زندگی "آدنوید هینکل"، دیکتاتور کشور خیالی "تامانیا" است که دست به قتل عام یهودی ها می‌زند و اروپا را درگیر جنگ می‌کند. داستان فیلم اگرچه با تغییر نام های متعدد همراه است اما نمی توان غافل از این شد که شخصیت اصلی فیلم همان "آدولف هیتلر"، رهبر نازی ها است. در فیلم نماد حزب نازی و همه افراد و اشخاص شاغل در این حزب مورد هجو و بازی "چارلی چاپلین" قرار می گیرند. او "هیتلر" را فردی نادان معرفی می کند که هیچ کس جز مترجم او در سخنرانی هایش از حرف های او سر در نمی آورد. مردی که برای حرص و طمع خود نعره می کشید نه برای مردمانش.

در اواسط فیلم که با بازگشت آرایشگر یهودی آغاز می شود صحنه هایی از آزار یهودی ها توسط سربازان نازی را می بینیم و مشاهده می کنیم که در قصر حزب نازی چه می گذرد. این فصول در جاهایی تکراری و کسالت بار می شوند ولی در قسمت هایی از این فصل، شاهد صحنه هایی زیبا و درخشان هستیم. مانند جایی که "چارلی"، در آرایشگاه همراه با ریتم موسیقی، اصلاح ریش می کند و یا صحنه ی جاودانه ی بازی "هیتلر" با بادکنکی شبیه به کره زمین که هجویه ای بر واقعیت به بازی گرفتن دنیا و سرنوشت بشر توسط خودکامگان است و ترکیدن بادکنک تمثیلی از ویرانی و دستاورد خودکامگی است. او از "هیتلر"، شخصیت متزلزلی را در فیلم نشان می دهد که احساسات، کمترین نقشی در وجودش نداشتند و آرزوی امپراطوری بر جهان چشم و دلش را کور کرده بود. او دستورهای مرگباری صادر می کند و هنگامی که نیاز به عقل و دانش در کارهایش دارد از مشاورانش کمک می گیرد. او از شکست می ترسد و پتانسیل بالایی برای خودکشی دارد. این فصل با دستگیری آرایگشر یهودی تمام می شود.

فصل نهایی این فیلم بیشتر در قصر حزب نازی می گذرد. آن ها می خواهند کشور همسایه را فتح کنند اما مردی مانع این کار می شود. این مرد، "موسولینی"، رهبر ایتالیایی است که همچون "هیتلر" دیوانه ای تشنه ی قدرت بود. روابط میان این دو نفر تنها توسط مشاورانشان پایدار مانده بود و در فیلم، آنها سعی دارند که خود را برتر از دیگری بدانند و این مذاکرات را "چاپلین" هنرمندانه همچون دوئلی میان آنها می نمایاند که در کشاکش رقابت با هم، حتی به جهان نیز رحم نمی کنند. در پایان فیلم آرایشگر یهودی همراه با ژنرال خائن به "هیتلر" فرار می کند، آن دو در حالی که لباس نظامی پوشیده اند پا به فرار می گذارند و در سوی دیگر، "هیتلر"، به اشتباه به جای آرایشگر دستگیر می شود. در صحنه ی پایانی، سخنرانی "چاپلین" برای جهانیان را شاهد هستیم. این صحنه به نظر من پایان بندی ضعیفی برای چنین شاهکاری است اما باز هم حرف دل "چاپلین" در قالب همان کلمات واپسین می گنجد و بس."چاپلین" با آن شلوار گشاد و لباس تنگ، آن عصا و کلاه با ظاهری در تضاد با حرکات خود دنیا را خنداند و خنداند. او همیشه با ظاهری ساده و مختص خود در نقش گدایی ژنده پوش ظاهر می شد. او این ظاهر و قلب را از دوران سخت کودکی اش برگرفته بود و در تمام فیلم هایش نقش مردی تهی دست را به خوبی ایفا می کرد.

"دیکتاتور بزرگ"، فیلمی بود که برخی منتقدان، مسائل سیاسی درون فیلم را جدی گرفتند و برخی زیاد به آن توجه نکردند ولی با این وجود، فیلم از لحاظ تجاری فروش بالایی داشت و توانست "چاپلین" را دوباره به عنوان ستاره ای بزرگ مطرح کند. هم چنین فیلم در اسکار نیز درخشید و نامزد دریافت جایزه اسکار در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه اریژینال و بهترین بازیگر نقش اول برای چارلی چاپلین شد.

نویسنده: پدرام پوردیان

منبع: آدم برفی ها