نقد و بررسی فیلم Paranormal Activity 4 (فعالیت ماورالطبیعه ۴)

نویسنده : Christopher Landon

بازیگران: Katie Featherston, Kathryn Newton

خلاصه داستان :

مجموعه فیلم هایی که با استفاده از شور مخاطب نسبت به تصاویر پیدا شده به موفقیت دست یافته بود، به آخر خط رسیده است.

تقریباً هیچ چیز جدیدی در «فعالیت ماورالطبیعه 4/ Paranormal Activity 4» وجود ندارد به جز اینکه در روش ثبت حقه های شبح وار فیلم تغییر و تعدیل هایی صورت گرفته است. بیشتر قسمت های ترسناک فیلم به جای آنکه از طریق دوربین های فیلمبرداری معمولی تصویر برداری شده باشد از طریق وب کم یک لپ تاپ یا گفتگوی اینترنتی تصویری/ویدئو چت نمایش داده می شود.

فیلم های مجموعه ماورالطبیعه بر پایه ی ایده ی استفاده از تصاویر پیدا شده بنا شده اند. در این شیوه بیشتر قسمت های داستان در قالب تصاویری نمایش داده می شود که دوربین های خانگی از وقایع شبح وار و تا به حال مشاهده نشده ضبط کرده اند. با وجود اینکه اولین فیلم مجموعه فعالیت ماورالطبیعه در سال 2007 فیلمی نو بود و به نحوی ابتکاری مخاطب را می ترساند، کل ایده کم کم جذابیت خود را از دست داده و تکراری و گول زننده به نظر می رسد. در این قسمت مجموعه که به شدت آشفته و بی کیفیت است، بعضی از تصاویر حتی در نسبت های ویژه ی تصاویر گمشده نمی گنجند و یا اصلاً با منطق درونی داستان مطابقت ندارند.

لحظاتی که قابلیت وحشت زا بودن را داشته اند یا فاقد اصالت هستند و به خوبی پرداخت نشده اند. کارگردانان فیلم «هنری جوست/ Henry Joost» و «آریل شولمن/ Ariel Schulman» به جای آنکه داستان را با استفاده از ماجرای ترسناکی که در سه فیلم پیشین مطرح شده بود پیش ببرند، بیشتر بر روی این مسأله متمرکز شده اند که تماشاگر را با صحنه های ترسناک بی مورد و یکه خوردن های شدید و بی مزه مورد حمله قرار دهند.

قسمت اول مجموعه، با صف آرایی رمزآلود و ترسناک وسایل عادی خانگی، به یک پدیده تبدیل شد. این بار، صداهایی که در شب به گوش می رسند صداهای بلند عادی، تلق تلق، کوبیده شدن و صداهای آهسته ای هستند که به ندرت می توانند آن وحشت و از جا پریدن جیغ هایی را که تماشاگران در دو فیلم اول تجربه کنند، به وجود بیاورند.دختر 15 ساله ای به نام الکس (کاترین نیوتن/ Kathryn Newton) در خانه ای بزرگ به همراه پدر و مادرش که نسبتاً از هم دور هستند و برادر کوچکش زندگی می کند. وقتی رابی (بردی آلن/ Brady Allen)، پسر بچه ی عجیب همسایه، چند روز میهمان آنها می شود، اتفاقات نحس و مرموزی یکی پس از دیگری رخ می ددهند. الکس و دوستش بن (مت شایولی/ Matt Shively) تصمیم می گیرند سر از ماجرا در بیاورند و به همین خاطر چندین لپ تاپ در اتاق های مختلف کار می گذارند تا از وقایع فیلم بگیرند و از تجهیزات حساس به حرکت که امکان تعقیب مسیر و دید در شب دارند استفاده می کنند. اما گویا بعضی از تصاویر مبهمی که ظاهر می شوند راه به جایی نمی برند و فایده ای ندارند مگر اینکه شاید موجب چشم درد شوند.

این قسمت جدید حالتی پریشان و از هم گسیخته دارد و تنها به پشتوانه ی فیلم های قبلی مجموعه پیش می رود. عناصری که قابلیت وحشت زا بودن دارند به تماشاگر نشان داده می شوند و بعد یا از آنها صرفنظر می شود و یا اصلاً دیگر به نمایش در نمی آیند. هنگامی که کم کم احساس ترس به وجود می آید، باز هم خبری از وحشت نیست. یک گردهمایی گروهی جادوگران محله وارد ماجراهای پیشین می شود. اما بیش از آنکه ترسناک باشد احمقانه به نظر می رسد.

طول عمر مجموعه ی فعالیت ماورالطبیعه در گرو اصالت و ناب بودن لحظه های آن است. مگر سازندگان فیلم چند بار می توانند همان داستان کهنه ی پیشین را مجدداً به شکلی دیگر به خورد مخاطب دهند؟ چند بار لازم است انسان ها را با خشونت از تخت خوابشان بیرون کشید تا اینکه تماشاگر به این تصاویر وحشتناک عادت کند؟

اگر گروه سازنده ی مجموعه قصد دارند باز هم از این فیلم ها بسازند، پس فیلم ها بایستی خلاقانه تر باشند و ترس را به اشکال مختلف و تازه ای در بیننده به وجود بیاورند.

«فعالیت ماورالطبیعه 4» بیشتر شبیه به یک حالت سکون ماورالطبیعی است!

منبع: سایت نقد فارسی

مترجم: الهام بای