نقد و بررسی فیلم The Man with the Iron Fists (مردی با مشت های آهنی)

کارگردان: RZA

نویسنده : Eli Roth

بازیگران: Russell Crowe, Cung Le , Lucy Liu

خلاصه داستان :

یک گروه جنگجوی قاتل به دنبال افسانه ای که از وجود گنج بزرگی خبر می دهد، هستند و یک سرباز انگلیسی قلدر هم به روستایی در چین می رود که در آن جا با بلک اسمیت کسی که می خواهد از خودش و دیگر دوستانش در روستا دفاع کند، روبرو می شود.

مردی با دست های آهنی یک نوع هنرنمایی وحشیانه و پیچیده را با استفاده از چاقو های مختلف رنگارنگ و داستانی پر اشتیاق نسبت به فلسفه بوداییان و عطشی سیری ناپذیر برای نمایش خون و خونریزی به اجرا درآورده است. این فیلم شاید یکی از بهترین فیلم های بد تاریخ باشد!

من واضح و روشن در مورد رسوایی های فیلم صحبت نمی کنم. اما نقایص فیلم، بیشتر از این که آدم را خشمگین کنند، سرگرم کننده اند و کار کارگردان، نویسنده و بازیگر آن «آرزا» که از گروه رپ وو تنگ کلان شناخته می شود، هیپنوتیزم کننده است. هیچ چیز زیرکانه ای در این فیلم وجود ندارد و موضوعش هم ادای دینی است به کنگ فوی کلاسیک. شمه ای از کارهای کوئنتین تارانتینو هم در آن احساس می شود، با این وجود «دستهای آهنی» در ادای دین به کنگ فو حتی به نزدیکی شاهکار «بیل را بکش» هم نمی رسد.

اگر با دقت نگاه کنید می فهمید که آرزا در کار نمایشی فیلم غریزه خوب خود را به کار گرفته است، اما در کار فیلم سازی به طور جدی به اصلاحات نیازمند است. به همین دلیل هم هست که شمایل فیلم، مخلوطی شده است از سبک فرانسه قرن 16 و سبک باستانی چین که واقعاً زیباست و در نشان دادن هنر کوریوگرافی یا حرکات نمایشی هم جذابیت بسیاری را ایجاد کرده است. اما فیلمساز هنوز نمی داند، بازیگرانش را چطور کنترل کند و نتیجه هم این می شود که اجراها بسیار نابرابر و نامتناسبند.

چیزی که «دست های آهنی» به دفعات، اما نه به خوبی به نمایش می گذارد خون ریزی و نشان دادن دل و روده است. تا به حال ندیده ام که گلو و نای یک نفر به این شکل در فیلمی از دهانش بیرون بریزد. در عین حال، خون، آن قدر آبکی است که بیشتر شبیه آب آلبالو است تا شبیه خونی که با گرفتن جان یک نفر از او جاری می شود.

فیلمنامه را آرزا با همکاری الی راث نوشته است که باز هم تبعیت او از سینمای تارانتینو را در فیلمنامه هم می توانیم ببینیم. فیلمنامه پیچیده است و در آن چند خانواده فئودال چینی با هم در جنگ هستند. یک ترور انجام می گیرد، به قدرت چنگ زده می شود و چند صحنه حفاری برای جستجوی طلا داستان را جلو می برد. به دلایلی که اصلا برایم روشن نبود، تمامی این صحنه هایی که در ادامه فیلم می آید در یک روستای جنگلی به وقوع می پینوندند. روستایی که به خاطر خانه فسادی که در آن قرار دارد بسیار معروف است. خانه فسادی به نام شکوفه صورتی که توسط مادام شکوفه (با بازی لوسی لیو) اداره می شود. بلک اسمیت مرموز (با بازی آرزا) برای قبایل و خانواده های مختلف اسلحه تهیه می کند و زندگی اش را از این طریق می گذراند و یکی از زنان زیبا و جذاب خانه شکوفه به نام بانوی ابریشم ( با بازی جیمی چانگ) او را جذب خود می کند.

بلک اسمیت (مردی که روزی صاحب دستان آهنی می شود) محوریت داستان فیلم را تشکیل می دهد و به عنوان راوی داستان است. تن صدای آرزا بین بم و زیر است و جنس این صدا برای قصه گویی قبل از خواب جان می دهد. کاری که این صدا انجام می دهد این است که برای شما لالایی می گوید و به فکر کردن فرو می بردتان و قادر است کاری کند که همه چیز برایتان واقعی به نظر بیاید. داستان فیلم، پیشینه ای را هم از بلک اسمیت نشان می دهد؛ پیشینه ای که شامل داستانی از بردگی، یک کشتی به نام سرنوشت و چند راهبه می شود.

اکشن فیلم به خوبی پردازش شده است و داستان با مهربانی و تواضع خاص چینی ها همراه شده است و حول محور یک گنج دزدیده شده شکل می گیرد. نام گذاری مبارزات بر اساس اسامی حیواناتی است که مورد علاقه آن هاست: شیر، کفتار و گرگ. آدم شرور داستان به نام پویزن دگر (با بازی دنیل وو) به اضافه شیرهای بسیار و ارواح افسانه ای، شیر برنزه ( چانگ لی) و شیر نقره ای(بایرون مان) از به یادماندنی ترین این شیرها هستند.

فیلم در میان این چیزهای آهنی که در آن وجود دارد، اصلاً نمی تواند تکان بخورد. یکی از اشخاص فیلم نامش بدن برنجی(دیوید باتیستا) است. حتماً هم حدس می زنید که چرا این نام را دارد.

بلک اسمیت به اشتباه طرف قبایل ناحق را می گیرد و آن ها از هم دیگر جدا می شوند و از هم می پاشند تا اسمیتی از کار خود پشیمان شود. راسل کرو یک مزدور استرالیایی است به نام جک نایف که در آخر تصمیم می گیرد برای نجات بلک اسمیت کاری انجام دهد و لباسی برای او می سازد که مجهز به دست های آهنی است. همین قدر بگویم که این فرآیند به طور آزار دهنده ای دردآور است و دوربین بی رحم است و فیلمبردار، چان چی یینگ برای این که از لحظات مهیب و نفرت انگیز فیلم، کلوزآپ بگیرد اصلاً ترسی نداشته است.

هر جوری هم فیلم «مردی با دست های آهنی» را تکه تکه کنی ( با آن همه چاقو در فیلم، تکه کردن های زیادی را هم باید از سر بگذرانی)، واقعاً استخوان بندی بدی دارد. وقتی جنبه سرگرم کردن پیدا می کند، کیفیت لازم و استاندارد را ندارد و هنگامی هم که می خواهد جدی شود، از مسیر خود خارج می شود.

اگر شما حال و هوای کنگ فو دارید و کمی هم پول نقد در جیبتان هست که می خواهید آن را آتش بزنید، مردی با دستهای آهنی می تواند لذت همراه با احساس گناه را به شما منتقل کند. اما آرزا باید یادش بماند که دفعه بعد ممکن است چیزی که بد است برایش موفقیتی به همراه نداشته باشد.

منبع: سایت نقد فارسی

مترجم: شبنم سیدمجیدی